United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ja," zei Vernooy, zijne wenkbrauwen veel beduidend samentrekkende: "als ik mij wel bezin, geloof ik dat het Grieksch was." "Nu, dat doet er niet toe. Ik mocht het graag zien. Dan wees hij met zijn handen op de tafel, waaraan de ... hoe hiet het ook weer? zaten." "Curatoren," vulde Vernooy aan.
Er was bij den heer en mevrouw Vernooy een jong meisje gelogeerd, een nichtje, welker naam hij niet kende; den naam der schoone Geldersche kende hij evenmin!... Dat was een punt van overeenkomst. Zij kon het zelve wezen; en indien zij het ware, het was hem meer waard dan de eerste graad bij alle mogelijke examina.
Klaartje Donze zat in de zijkamer van mijnheer en mevrouw Vernooy in de vensterbank en maakte een schelkoord voor den aanstaanden verjaardag van haar vader, en hief tusschenbeide haar lief gezicht op, om eens op de Hoogstraat te kijken, maar keerde het meestal teleurgesteld weder af en tot haar werk.
Zoo onschadelijk was de koppelliefhebberij van tante Vernooy. Vrienden-hartelijkheid. De dag van het groote feestmaal ter eere van Gerrit Witse, Med. Cand., die, als den lezer uit onze schets gebleken is, ten opzichte zijner verdiensten zoo geheel anders dan zijne ouders was gestemd, was aangebroken. Het was omstreeks drie uren na den middag, dat de jongeling bezig was zijn toilet te maken.
Tante had gedurende deze flauwe herinnering altijd door ongeloovig het hoofd geschud. "Nu, dat weet ik dan niet," zei ze daarop; "dat weet ik dan niet; ik weet wèl dat het mooi was om hem te zien; ik kon er niets van verstaan, dat voelje, Klaar, want het was alles Latijn... of was het ook Grieksch, Vernooy?"
Twee jaren verliepen; Gerrit werd ouder en, zooals hij meende, wijzer. Hij zag vele andere meisjes, en het ontbrak niet aan kleine verliefdheden voor een dag, of een week, of een maand. De schoone Clara geraakte op den achtergrond. Te Rotterdam kwam zij niet meer. Mijnheer en mevrouw Vernooy werden schaarsch door hem bezocht. Haar naam werd zelden genoemd.
"Ze droegen toen," vervolgde zijn wederhelft, "van die heele gele handschoenen; dat herinnerje je nog wel, Klaar! patte de canard, weetje? Nu, die had hij ook aan; wat stond het hem lief; als zoo'n eerst fatje! Maar je kondt goed zien dat ze nieuw waren; met zulke platte toppen, je weet wel!" "Ja, zulke lange platte toppen," lachte Vernooy. "Ja, wat gebeurde er ook weer met die handschoenen?"
Woord Van De Dag