Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
Kom niet, Schoonheid, eer we u zijn bereid In ons huis, in ons te ontvangen; Kom niet vóór de Wereld openleit Breede bedding uwer heerlijkheid; Kom niet eerder: ons verlangen Is sterker dan de tijd!
»Hoe komt gij op dat idee, Mina! dat die vreemdeling zulk een verlangen zou hebben?" vroeg Claudine op een toon, dien zij trachtte natuurlijk en bedaard te doen zijn, maar waaruit innerlijke ontroering trilde. »Heeft die heer zich dan daarover uitgelaten tegen uw oom?"
Eerst hield ik het nog voor eene soort van medelijden, gepaard aan een ridderlijk verlangen om haar te beschermen.
Zij was bang, door haar verterend verlangen overweldigd te worden, bang zijn schrift te zien. Maar op een zekeren avond nam zij zijn pen en zocht één van zijn oude collegeschriften op.
Tegenover haar man en haar moeder was zij precies dezelfde als tegenover hen, en intimiteit kon men dus van haar verwachten noch verlangen. Zij had nooit iets te vertellen, dat zij niet den vorigen dag ook reeds had gezegd.
"Ik hoop echter, graaf, dat gij er niet toe besluiten zult u voor altijd op het land terug te trekken," sprak gravin Nordston. "Dat weet ik niet, lang heb ik er nog nooit vertoefd, maar ik houd veel van het buitenleven. Ik heb nog nooit zoo'n sterk verlangen naar een Russisch dorp met zijn sneeuwschoenen en boeren gehad, als toen ik een winter met mijn moeder te Nizza doorbracht.
Naar die inleiding verwijzen wij ook diegenen, die een antwoord verlangen op onze tweede vraag, waarom deze legende, meer dan alle andere verhalen uit vervlogen tijden, de bewondering der menschen telkens weder opnieuw voor zich heeft weten te winnen.
Daardoor kon hij niet zien wat hij moest doen of waar hij heen moest gaan, noch zich op het schip staande houden om eenigen dienst te doen. Hoe dat aan Cimon verdroot, behoeft men niet te vragen. Het scheen, dat Zeus hem zijn verlangen had toegestaan om hem van meer teleurstelling te doen sterven, waarom hij zich eerst als dat niet was gebeurd, weinig bekommerd zou hebben.
Vaarwel Moscou, gij schoone blanke stad met de gouden koepels uwer duizend kerken, vaarwel Kreml met uw fantastisch-italiaansche pracht. En gij dappere russische genooten, groot van moed, onbuigzaam van wil en teeder van hart, vaartwel en moge de toekomst u lichter zijn dan het heden is. Of ik tot u weer zal komen weet ik niet, maar wel, dat ik altijd naar weer te komen zal verlangen.
"Ik dacht, dat gij nooit zoudt komen. Gij scheent geen groot verlangen naar mij te hebben!" "Ik werd opgehouden door zaken." "Zaken? Welke zaken heeft een luierende dandy?" en Dona Hermoine steekt haar neusje in de lucht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek