Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Ik weet wel, dat vrouwen gewoon zijn, zoo te spreken; maar ik kan niet wel verdragen, dat gij als vrouwen wordt beschouwd. Ik wenschte u sterk te zien als mannen.... als sterke mannen...."
't Ging mamsel Westphalen, zooals vele eerlijke zielen; zij hebben grooten angst voor een gevaar, dat in de verte dreigt, doch zijn ze er eenmaal midden in, dan spelen zij er mede; ze zijn als de muggen; den rook kunnen zij niet verdragen, maar het vuur trekt hen aan.
"O neen," antwoordde Nunez. "Hij praat er wel over, maar een kenner is hij niet. Wel is hij gewoon om zijn beweringen steeds op hoogen toon vol te houden en hij kan niet verdragen, dat men hem tegenspreekt.
"Laat mij gaan", smeekte mher Sneloghe, "ik zal het gezicht van den moordenaar niet kunnen verdragen; nu nog niet, later; maar nimmer toch zal ik zonder blozen...." "Wij bedrogen ons, het is Burchard niet!" riep de proost met blijdschap.
Dat wist hij werkelijk niet; hij had nog geen inlichtingen ingewonnen omtrent de betrekking bij de kina-onderneming op Java, maar hij had gehoord, dat men er liefst een chemist voor wilde hebben, en dat was hij niet. Hij zou er dus denkelijk van afzien, en daarbij geloofde hij, dat hij het Indische klimaat niet zou kunnen verdragen.
"Nu, dan een paar dagen nog; maar ik kan hier niet lang meer blijven; ik kan de vragen en opmerkingen van al die menschen niet verdragen. De Middletons en de Palmer's hoe zal ik hun medelijden kunnen verduren? Medelijden van een vrouw als Lady Middleton! O... wat zou hij daarvan zeggen!"
"Waarom moet hij zakken dragen en asch op zijn hoofd strooien?" vroeg Huck. "Dat weet ik niet. Maar ze doen het allemaal. Als jij een kluizenaar was, zou je het ook moeten doen." "Ik zou je bedanken," zeide Huck. "Wat zou je dan?" "Dat weet ik niet, maar dat zeker niet." "Wel, Huck, je zoudt het moeten; je zoudt niet anders kunnen." "Wel, ik zou het niet verdragen; ik zou op den loop gaan."
Gij weet hoe slecht ik dat gillen kan verdragen, zeide Garofoli op vriendelijken toon tot zijn slachtoffer; gij weet, dat al doet de zweep je op je huid pijn, je kreten mij nog meer aan het hart gaan; ik waarschuw je dus, voor elk nieuwe gil krijgt gij een zweepslag meer: en dan is het je eigen schuld; pas op, dat gij mij niet van verdriet ziek maakt; als gij een weinig van mij hieldt, een beetje dankbaarheid gevoeldet, zoudt ge je mond houden.
Dat is heel vriendelijk van hem. Zijt gij reeds lang in dienst? Bijna drie jaar. Aan de riemen? Ja, ik heb geen dag rust gehad. Het werk is zwaar. Menig volwassen man houdt het geen jaar uit en gij gij zijt nog zoo jong. De edelen tribuun vergeet, dat de geest ook een woordje meespreekt. Door zijn toedoen leeren de zwakken soms verdragen wat de sterken doet bezwijken.
»Ik heb gezegd," hernam hij, »dat de armoede mij geen schrik aanjoeg, maar ik voeg er bij: omdat ik besloten heb die niet te verdragen." »Wat!" zeide Wang, »gij wilt dus...." »Sterven!" »Sterven!" herhaalde de philosoof bedaard. »De man die een einde aan zijn leven wil maken, spreekt er met niemand over."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek