Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Men hoort hier in Rusland zooveel spreken van de rechten van den echtgenoot, en van de zonderlinge eigenaardigheid der vrouwen, die het als een bewijs van liefde beschouwen, wanneer hare mannen haar slaan, dat onwillekeurig de vraag oprijst, hoelang het nog wel duren moet eer ook Vanka zijne vrouw zal kunnen slaan.
Is die Vanka een flinke, knappe jongen?" "Ja; of liever hij zal het eenmaal zijn. Vanka is een knaap van zeventien jaar, die voor achttien doorgaat de bij de wet vereischte leeftijd. Maar och, hij telt bij dit alles weinig mede." "Maar waarom trouwt hij dan?" "Omdat de patriarch het verlangt. Daniël heeft hulp noodig in zijn huishouding.
De jongen ziet al die fraaiigheden met begeerige oogen aan. Lousha is afwezig, en de oude man geeft een wenk. De bruid omhelst Vanka en de zaak is in orde." "Arme Lousha! waar is zij vandaag?" "Zij blijft op het veld om nog wat te groeien. Zij is nog niet sterk genoeg om te trouwen. Zij zou voor haar man en voor haar schoonvader niet kunnen werken, zooals eene vrouw behoort te doen.
"Kom, moedertje," meesmuilt hij, "haal uw lijst eens voor den dag, en laat ons wat praten." "Wat zoekt ge, vader Daniël?" grijnst het wijf. "Een vrouw voor Vanka, moedertje, een vrouw. Kom, drink eens, dat zal je goed doen; en nu met het boek voor den dag. Ik wil eene flinke meid met een aardig duitje." "Aha," zegt de heks, met haar hand aan het glas; "ge wilt mijn boek zien!
De patriarch heeft alles beredderd, de lepels gekeurd, de bruid aangenomen, het feest aangelegd en den dag voor het huwelijk bepaald." "Rusland is wel het beloofde land voor vaders!" "Ieder op zijn beurt; eerst de vader, later de zoon. Te zijner tijd zal Vanka ook een patriarch zijn. De zoon is niets, zoolang zijn vader nog leeft." "Zelfs niet, als het er op aankomt zich eene vrouw te kiezen?"
"Woonde zijne beminde hier in het dorp?" "Ja; zij heet Lousha: eene aardige flinke meid, met ronde blauwe oogen en lippen om te kussen, maar zonder een roebel in de wereld. Nadia daarentegen brengt vijf koperen samovars en vijftien zilveren lepels ten huwelijk. Die zilveren lepels veroverden het hart van den ouden Daan." "En wat zegt Vanka wel van dit huwelijk?" "Niets; wat kan hij zeggen?
Wel, vadertje, ik heb hier twee knappe deerns aardige meisjes, en niet onbemiddeld ook; zij zijn beiden juist voor Vanka geschikt. Hier is Lousha: een aardig ding, maar geen huisraad; blauwe oogen, maar nog geen twintig; tandjes als parelen, maar..... Blieft ge er niet van gediend? Waarom niet? Nu, zooals ge wilt; ik prijs mijn waren aan; het staat u vrij, die al of niet te nemen.
"Dat zou goed zijn, als er een slaaf werd verlangd, om het land om te spitten of een wagen te besturen." "Maar dat wil de patriarch ook: eene dienstmeid voor zich zelven, en eene echtgenoote voor zijn zoon." "Hoe kwam Vanka er toe, haar aan te nemen?" "Daniël toonde hem haar zilveren lepels; haar blinkende trekpotten, en haar kist vol huisraad.
Vooreerst gaat dat nog niet, dat is duidelijk; men zou daarom kunnen twijfelen aan hun echtelijk geluk, wisten wij niet dat, bij gebreke van Vanka, de patriarch niet verzuimen zal van zijn zweep gebruik te maken.
"Vindt ge Nadia zulk een mooie naam? Ik geef de voorkeur aan Marfousha. Mijne vrouw heet Marfa; als kind werd zij Marfousha genoemd." "Is Nadia jong en mooi?" "Jong? Ze is negen-en-twintig jaar. Mooi? Ze is zoo bruin als leer." "Negen-en-twintig, en Vanka zeventien!" "Maar zij is groot en fiksch gespierd; sterk als een muilezel, en kan den heelen dag, met weinig eten, blijven doorwerken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek