Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 november 2025
Falckestein sprong met een vreeselijke gil toe: hij had den plof gehoord en meteen den noodkreet van zijn zoontje in het uiterste levensuur.
Versiering is de eerste grondgedachte van de primitieve menschelijke kleedij geweest, versiering van zijn eigen lijfelijke persoonlijkheid om zich van zijn mede-menschen te onderscheiden, versiering als middel om zijn eigen plaats onder de menschen in te nemen, als middel dus tot zelfbestaan. De koningsmantel is de uiterste consequentie van deze eenvoudige grondgedachte.
Want al waren haar en het kind tot nu toe, zoowel gedurende haar verblijf in de Zwarte Kreek, als sedert hare aankomst op het eiland Garneral, de mishandelingen gespaard gebleven, zoo mocht zij toch niet uit het oog verliezen, dat van een kerel als Texar alles te verwachten was. Een aanval van woede was voldoende, om hem tot de uiterste gewelddadigheid te doen overslaan.
Zulk een toestand zou zelfs in een gemeenschap van menschelijke wezens een zeldzaam hoogen staat van geestelijke, zoo al niet moreele, ontwikkeling in het individu te kennen geven. Want dit beteekent: de uiterste zelfverloochening in het belang van het geheel.
Maar zij verloor hare tegenwoordigheid van geest niet, en was vast besloten, zich te verdedigen tot het uiterste. Liever vond zij den dood in de golven, dan in de handen der Spanjaarden te vallen. Marten kon op een korten afstand de schans zien, die zich als eene nog donkerder massa in de duisternis afteekende. Gelukkig bleef de wind even sterk en behield de boot haar ongewoon snelle vaart.
Andere dagen weer was zij van een uiterste prikkelbaarheid; thuis zei ze leelijke dingen terug tegen Sien, als die haar te na kwam, zei: "mispunt" en "stik," en de moeder wist niet, of zij het jammer moest vinden, dat het kind zich zoo verhardde, dan wel blij zijn, dat de oude teuterigheid wat verloren ging.
Dit koele ambtelijke oordeel over een zaak, die voor hem in de eerste plaats gemoedszaak was, heeft hem smartelijk getroffen, heeft hem tot het uiterste geprikkeld. Zijn eigenliefde, zijn ijdelheid waren gekwetst: 't is hem onmogelijk op proef te dienen alsof hij zich slecht gedragen had.
Ik zelf zal u niet volgen: ik zal nooit mijn toevlucht nemen tot zulke uiterste middelen, zoolang ik hoop zie in de menschen." "Dan ga ik zonder u!" antwoordde Crisóstomo vastberaden. "Is dat uw vast besluit?" "Vast en eenig, bij de nagedachtenis van mijn vader.
De onophoudelijke donder der voortsnorrende treinen doet den grond beven, bruist door de tunnels, ratelt over de viaducs; en dit oorverdoovend geraas vermengt zich met het knarsen en kraken van duizenden karren op de sintels en het steengruis der wegen; met de kreten der voerlieden, die hun vracht op- en afladen; met de beweging en het rumoer van de drukke scheepvaart op de Sambre en het kanaal van Brussel naar Charleroi: twee belangrijke waterwegen, waarlangs de produkten van deze reusachtige werkplaats tot in de uiterste deelen des lands en naar den vreemde worden vervoerd.
Maar plotseling bevond hij zich tegenover dokter Antekirrt, met wien hij te Ragusa te vergeefsch getracht had in aanraking te komen. Nu scheen hem plotseling een vreeselijk licht op te gaan. Nu eerst scheen hij te begrijpen. "Gij!... Gij!"... riep hij ontzet en ten uiterste verbaasd uit. "Gij!... Gij, dokter Antekirrt!" Maar zijne zelfbeheersching, evenwel niet zonder inspanning, hernemende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek