United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik weet beiden te waardeeren," antwoordde de Tempelier; "en buitendien is de oude Jood maar een halve prijs. Ik moet zijn buit met Front-de-Boeuf deelen, die ons het gebruik van zijn kasteel niet om niets zal geven. Ik moet iets hebben, dat ik bij uitsluiting mijn eigendom kan noemen bij deze onze dolle onderneming, en ik heb de bekoorlijke Jodin tot mijn bijzonder loon uitverkoren.
"Zoo gij de Schrift en het leven der heiligen alleen leest, om uwe eigene losbandigheid en ongebondenheid te rechtvaardigen," zei de Jodin, "dan evenaart uwe misdaad die van hem, die vergif haalt uit de gezondste en meest onmisbare planten." De oogen van den Tempelier vonkelden bij dit verwijt.
"Ik wil niet met u vechten," zei de Tempelier, met een veranderde, holle stem. "Laat uwe wonden heelen, verschaf u een beter paard, en dan zal ik het misschien niet beneden mij keuren om uwe kinderachtige snoeverij te tuchtigen!" "Ha! trotsche Tempelier," hervatte Ivanhoe, "hebt gij vergeten, dat gij tweemaal voor deze lans bezweken zijt?
"Zegt gij dit aan iemand van mijn volk?" antwoordde Rebekka. "Bedenk " "Antwoord mij niet," hernam de Tempelier, "met het verschil van ons geloof aan te halen; in onze geheime conciliën spotten wij met deze kinderverhalen.
"Alle heiligen uit het Paradijs!" riep De Bracy; "wat nu? Ik beloof den heiligen Nicolaas van Limoges een kandelaar van zuiver goud " "Spaar uwe gelofte," hernam de Tempelier, "en luister naar mij. Breng uwe mannen naar beneden, alsof gij een uitval wildet doen. Er zijn slechts twee mannen op het vlot, werpt hen in de gracht, en snel er over heen naar het buitenwerk.
"Bah!" zei de Tempelier. "Wat hebt gij te vreezen? Gij kent immers de geloften mijner orde." "Zeer goed," hernam De Bracy, "en ik weet ook, hoe ze nagekomen worden. Kom, kom, heer Tempelier, de wetten der galanterie worden in Palestina zeer vrij uitgelegd, en dit is een geval, in hetwelk ik volstrekt niet op uw geweten vertrouwen zal." "Hoor dan de waarheid," hervatte de Tempelier.
"Vervloekte, valsche leugenaar!" antwoordde de Tempelier met een schamperen glimlach, en verder gaande, alsof hij zich niet verwaardigde langer met hem te spreken, praatte hij met zijn Turksche slaven in een taal, welke de omstanders niet verstonden.
Hoe noemdet gij den Tempelier?" "Brian de Bois-Guilbert." "Bois-Guilbert," zeide Cedric, altijd in zich zelven brommende, iets dat hij zich aangewend had door altijd onder zijn minderen te leven, zoodat hij meer met zich zelven sprak, dan met de menschen rondom hem. "Bois-Guilbert? Die naam is wijd en zijd bekend ten goede en ten kwade.
"Links zeker links; ik herinner mij, dat hij met zijn houten zwaard daarheen wees." "Ja! maar hij hield het zwaard in de linker hand, en wees over zijn lichaam heen," hervatte de Tempelier. Ieder bleef hardnekkig bij zijn meening, gelijk meestal gebeurt in dergelijke gevallen. Men beriep zich op het gevolg; maar de bedienden waren te ver af geweest, om Wamba's aanwijzingen te hooren.
"Uw vriend en beschermer," hervatte de Tempelier ernstig, "wil ik nog zijn; maar luister op welk gevaar, of liever met welke zekerheid van schande; en dan berisp mij niet, zoo ik mijne voorwaarde stel, eer ik alles opoffer wat mij tot dusver in het leven dierbaar was, om het leven eener Jodin te redden." "Spreek," zei Rebekka, "ik versta u niet!"