Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Er is 'n klasse menschen, die hun lichaam óver-aftobben, en geen tijd voor eenige ontwikkeling overhouden, ook geen kracht en geen lust; en aan den anderen kant staan wij, de z.g. bevoorrechten, maar die even goed zelf ook lijden door de misstanden, die we in onze kortzichtigheid toch niet opgeven willen; wij, die ons suf en stomp werken met ons hoofd, en onze spieren als niets-nut moeten laten verslappen."
Had Wouter maar niet zoo'n pyn in z'n lenden gehad, hy zou wel in-staat geweest zyn, gedachten te borduren op 't kanevas van dat eentonig geluid. Maar stoffelyke aandoening belemmerde hem in 't aan-eenknoopen van z'n indrukken. Hy voelde zich suf en machteloos, 't Was om neertevallen. Na slechts drie-kwartier kwam m'nheer Pompile weer tevoorschyn uit de suite, waar-i ontbeten had.
Werktuiglijk stond ze toen op, doodmoe en suf in haar hoofd.... Dit was dus Maandag, de laatste dag.... Zij moest haar koffer pakken voor de reis. 's Morgens maakte mama haar een standje om haar bespotlijke, aanstellerige, stil-zijn van gisteren, ál maar om interessant te schijnen.... Maar dat was niets; zij hoorde het amper, gaf heelemaal geen antwoord, des te gauwer was 't uit....
Zij moeten hartelijk gelachen hebben, als één der spelers zeide: "Want sprinkhanen zitten slechts één maand lang, Te tjilpen op een tak; maar de Athener Zit tjilpend en in twistgesprek het gansche jaar, En staart zich suf op wetsverklaring of bewijs."
Hij stond de menschen in den weg, die in wilden stappen, zoodat ze zenuwachtige bewegingen maakten, en hij werd belemmerd door zijn bagage. Hij voelde zich onhandig doen, als iemand die het reizen niet gewoon is. Hij was suf en verward; hij had zitten soezen; de aankomst had hem verrast.
En daarom ... als we mama konden bewegen ... 's morgens vroeg ... By noorderzon alzoo! Wouter wist nog niet wat 'n windas was, en dacht zich suf over de rol die hy zou te spelen hebben. Hy voelde reeds angst by de bedenking of-i wel in-staat wezen zou by die gelegenheid z'n naastbyliggenden plicht te vervullen.
Maar den volgenden Zondag kwamen er veel menschen, toen was 't den heelen middag vol in de kleine tuinkamer van mevrouw Tadingh's eenvoudig buitenhuisje. Lucie keek telkens bezorgd naar haar moeder, die gelig-bleek zag en suf en verward-gejaagd werd van overspanning. Toen de menschen weg waren bracht Lucie haar als een kind weg, naar haar slaapkamer en naar bed.
'n Scheut in 'r nek hielp 't best. Suf, waarlijk wezenloos zat de meid op 'r bed, 't haarstaartje zwart van vocht. "Chris," zeide meneer, "'t spijt ons wel dat je zoo geschrikt ben we hebben gèvlógen." "Chris, meid," sprak mevrouw, "we deeën ons eerste toertje...." "Toe nou, Chris bederf 't tochtje niet," zei juffrouw Amélie.
"O, voor haar, maar ik vind het suf door zulk een stumperd aan banden gelegd te worden. Hoeft ze dan lid van een club te zijn?... Wat gaat jou dat vreemde kind aan?... Je moet haar toch niet meênemen van je Ma?... Bespòttelijk!" Ro's woorden wonden me steeds meer op.
Hoe zou hij 't zeggen, wanneer zou hij 't zeggen? die vragen woelden hem den heelen tijd door 't hoofd, totdat hij er suf van werd. Tot driemalen toe werd hij dien middag betrapt op onoplettendheid, wat iets ongewoons voor hem was. Toen hij om vier uur naar huis ging, was hij nog al maar aan 't denken, en 't werd steeds moeilijker voor hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek