Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Nadat hij den weg gevonden had om zijn steenen te verkoopen, zond hij naar Corfoe een flinke hoeveelheid geld als loon voor de bewezen dienst aan de brave vrouw, die hem uit de zee had gesleept en zoo ook behandelde hij te Trani hen, die hem hadden geholpen. Het overige behield hij zonder opnieuw handel te drijven en leefde er braaf van tot aan zijn stervensuur. Vijfde Vertelling.
Zijn lippen bewogen zich bevend, en men zou gezegd hebben dat zijn stervensuur gekomen was. In die gesteltenis bleef hij slechts weinig ogenblikken, weldra ging er een ratelende ademing door zijn keel; wanhopig sprong hij vooruit naar zijn scharen, hief terzelfder tijd de twee armen omhoog, en schreeuwde pijnlijk. "O ramp! Ramp! Mijn oude moeder ... mijn arme zuster!"
Hoe bitter, hoe hartverscheurend deze woorden ook waren, scheen Siska daaruit meer moed te putten; zij zoende de handen van den dokter met drift en riep, terwijl zij opsprong en naar de kamer haars vaders vloog: «Dank! dank!» ..... Zou ik nu het plechtig stervensuur des vaders en de wanhoop der dochter afschilderen?
In dit uiterst ogenblik, in dit aaklig stervensuur herinnerde De Mortenay zich de woorden en de belofte van Deconinck; hij was blijde dat hij de Landvoogd nog redden kon en riep: "Ik ben De Mortenay, men late mij door!" De Klauwaards lieten hem met eerbied doorgaan en hinderden hem geenszins.
Langs hem haastten de gangende steêlui voorbij; enkelen en bij meer; vrouwen schuivende boven het ratelen der baboesjes, in nachtwitte omhuiving; mannen stoer en groot, roeiend met armen en beenen voort in den avonddroom, al verder-op zich meer omwikkelende met duister in dit stervensuur. Ze verdwenen, klimmend de muren langs naar de hooge stad, of ze doken den nacht van de poorten in.
Hij stond er op, dat bij de stad Concepcion op Hispaniola een kapel zou gebouwd worden, waar dagelijks missen werden gelezen voor de rust van zijn eigen ziel, en voor die van zijn vader, zijn moeder, zijn vrouw en van allen, die in het geloof gestorven waren. Eindelijk brak het stervensuur aan. Columbus was zich volkomen bewust, dat de tijd van gaan voor hem gekomen was.
Bijna altijd eindigen die liederen daarmede, dat de klagende ruiter in zijn stervensuur zijne moeder of zijne zuster een brief of eene teedere boodschap, zoo hij niemand anders tot zijne dispositie heeft, door zijn "zwart ros" of den "duizendkleurigen vogel", toezendt.
O geloof mij in mijn stervensuur, uw ongeluk was voor mij, uw onwaardige dienaar, pijnlijker dan voor uzelf, ik heb in het geheim der nachten mijn bedstede zo menigmaal met tranen besproeid, wanneer ik aan uw gevangenis en aan de verdrukking des Vaderlands dacht... Maar God! Wat is dit? Het schijnt mij dat een nieuwe kracht mij door de aderen vliet, zou ik langer leven kunnen!
Hij is echter getroost verder gereisd; want hij heeft aldaar tevens de zekerheid bekomen, dat hij de wettige zoon was van Bianca's vertrouwde kamenier, en niet van dien verdoemden kwakzalver Barbanera." "Barbanera heeft in zijn stervensuur berouw gehad," zeide vader Syard: "het oordeel over hem komt Gode alleen toe." "Uwe bestraffing is billijk," zeide de Bisschop: "en ik verdien haar.
Weldra werd de deur der cel geopend, en Gwyde, de broeder van Robrecht, trad langzaam en met verslagen gelaat binnen; hij naderde bij hem, en sprak: "Een groot ongeluk, mijn broeder, treft ons heden in een man die ons allen dierbaar is, de Gentenaars hebben hem op het slagveld uit de doden opgehaald, en hier in het klooster gebracht; zijn ziel zweeft op zijn lippen en wellicht is zijn stervensuur nabij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek