Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
"Wij ook!.... Wij ook!.... Wij houden dat ook staande!" schreeuwden een vijftigtal stemmen zoo valsch mogelijk, waarbij zij evenwel een volmaakt akkoord vormden. "Neen!.... De schroef moet aan den voorkant zijn!" riep Phil Evans uit. "Ja, aan den voorkant," riepen vijftig anderen met even valsch stemgeluid, maar met niet minder krachtige overeenstemming. "Ja, zeker, aan den voorkant!"
"Wat, kent gij Duitsch?" riep ik uit. "Een weinig, zooals bijna elk Nederlander, mijnheer!" "Ga uw gang dan maar, mijn jongen." En Koenraad vertelde met de grootste bedaardheid voor de derde maal onze lotgevallen. Maar niettegenstaande de fraaie volzinnen en het schoone stemgeluid van den verteller, slaagde het Duitsch evenmin.
Ettelijke gevallen zijn er bekend en men behoeft maar rondom zich te luisteren om het zelf op te merken waarin mannen een hooge vrouwenstem behouden, terwijl vrouwen een stemgeluid laten hooren, dat aan dat van een man doet denken. Zelfs in de twee meest eigenaardige uitdrukkingen van de psyche, in het handschrift en in den gang, vindt men die verwisseling.
Zijn fluitend stemgeluid heeft een eenigszins droefgeestigen, maar volstrekt niet onaangenamen klank: zijn loktoon klinkt ongeveer als "kwie" of "duut", zijn paringswijsje is een klagend "klioe", dat zoo dikwijls en zoo schielijk achtereen herhaald wordt, dat het aan "jodelen" doet denken. Aan dit geluid heeft hij zijn naam te danken.
De Parelhoenderen zijn standvogels, hoewel niet in den strengsten zin van 't woord. Op plaatsen waar zij veelvuldig zijn, merkt men ze spoedig op. Zij hebben er slag van de aandacht te trekken, al ware het slechts door het op trompetgeschal gelijkend stemgeluid, dat zij in de morgen- en avonduren laten hooren.
En hij neuriede met een onaangenaam stemgeluid dit fragment van poëzie, die speciaal gebruikt wordt voor opéras comiques en ulevelrijmpjes: La blonde jeune fille, Vers le ciel étoilé, En ôtant sa mantille, Jette un regard voilé, Et dans l'onde azurée Du lac aux flots d'argent ... . . . . . . . .
Wat grootte en vorm der gestalten betrof geleken zij vrij wel op de twee gevangenen; en wat het gelaat betrof, liet het zich voorzien dat in de nachtelijke duisternis niemand het onderscheid zou opmerken. Het eenige dat nog een bezwaar kon opleveren, was: dat het stemgeluid niet al te veel moest verschillen.
Hij volgt mij zéér oplettend, en zijn vragen, langzaam, aarzelend begonnen, dan eensklaps uitloopend in een meesleependen woordenvloed, kerven als het ware in het onderwerp, totdat zij het leven er van raken. Zijn stemgeluid doet niet aangenaam aan.
Het gewone stemgeluid van de Drongo is een luid, onaangenaam, heesch gefluit of een eigenaardig gekras, dat moeielijk omschreven kan worden, maar zoo vreemdsoortig is, dat ieder die het eens gehoord heeft, het gemakkelijk herkennen zal. Als de broedtijd nadert, zingen de mannetjes van nagenoeg alle soorten op een hoogst aangename wijze. De Drongo's hebben echter nog andere goede eigenschappen.
De monnik, hijgend om van den smorenden greep te bekomen en naar de vuist kijkend, die de brigadier nog geheven hield, hoorde achter het doek der tent een zwak stemgeluid. Zijn oogen glinsterden, hij leî den vinger op den mond om te toonen, dat hij begreep en fluisterde: "Is hij ziek?" "Waar komt gij vandaan?" "Is hij ziek? Messer Rogier?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek