Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Op het gelaat van den speler is geen bijzondere gewaarwording te lezen. Nochtans zijn hand trilt zichtbaar als zij in 't einde het straks teruggehouden goudstuk op "rood" zet. "Vingt; noir, pair, passe!" roept de croupier. Het gelaat van den jongen man is nu doodelijk wit geworden. Hij ziet naar de schatten van den croupier en ook vluchtig naar de stapeltjes goud van den matrone die naast hem zit.
Iwan had hem laten doorpraten; alleen had hij zich met een afgetrokken gezicht een derde glas ingeschonken, en terwijl hij dit leegdronk, luisterde hij zwijgend naar de overpeinzingen van Kniesj over de eigenaardigheden van de Poolsche geldschieters en over hun geschiktheid voor zaken. Langzamerhand lagen de stapeltjes koper op een rechte lijn en was de geldbuidel leeg.
Ida had ook een eigen kastje, waar ze haar linnengoed en allerlei snuisterijen in bergen mocht. Heerlijk, zoo'n eigen kastje! Alle planken belegd met mooi wit papier met keurige randen er aan. Op de onderste het linnengoed in nette, gelijke stapeltjes neergevlijd; de kousen in leuke, stijve rolletjes parmantig naast elkaar. Alles in de plooi, alles glad en zonder kreuk. En dan de bovenste planken!
Ik ... veeg, zei Wouter. Zoo? Nou, als je zóó yverig blyft, zal je gauw slyten, jongen! Maar m'nheer Wilkens heeft gezegd ... Wullekes is 'n gek. Maar ... wil je vegen, goed! Veeg maar! En wat veeg je-n-al zoo? De stof van de stapeltjes ... Daar ligt geen stof op! En al lag er stof op, wat doet dat er toe?
Hy beloofde beterschap, en hield woord. Het tooveren moet wel inderdaad 'n onmogelyke zaak zyn, want Wouter leerde het niet achter die glasdeur. Wat de verantwoordelykheid der Kopperlith's aangaat... wat wisten zy daarvan? Het verslonsen eener ziel is geen handelszaak waaraan men aandacht hoeft te wyden. In-plaats daarvan hielden ze treffende verhandelingen over 't bederf der kleuren van de stapeltjes die vooraan in 't magazyn beschenen werden door 'n straaltje zon. Wouter moest zorgen dat ze altyd gedekt waren met 'n stuk zaklinnen of papier, want: Kleuren kunnen de zon niet verdragen, zei Wilkens, leer d
Hier kreeg-i de stapeltjes lynwaad van-naby tezien, waarvan hy reeds de voorsten had waargenomen toen hy dien ochtend zoo geduldig stond te wachten buiten de glasdeur.
Maak de stapeltjes gelijk, rond de som af en ik zal u Leo X noemen, Leo X bis." "Ziehier mijn laatste woord," antwoordde Médicis; "ik doe er geen sou bij, maar ik bied u alle vier een diner aan, wijn zooveel als u lust, en bij het dessert betaal ik in goud." "Niemand meer?" brulde Colline en sloeg driemaal met zijn vuist op tafel. "Eenmaal, andermaal; niemand meer? ten derden male!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek