United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Voel eens, Heer. Is het niet dun als water, sterk als staal? De rozen dan? Zijn zij niet mooi geweven? De heuvelen die meest de roos verwennen, Te Bellosguardo en te Fiesole, Strooien in lentes schoot niet zulke kelken; Of doen zij 't al, hun bloem verwelkt en sterft. Dat 's 't lot van alle teêr en mooi dat danst In wind en regen.
Colline haalde een fauteuil, die even elastisch als staal was, schoof dien naar den Jood toen en zeide gastvrij: "Stel u een oogenblik voor, dat u Cinna bent, en neem dezen zetel."
Uw vader kwam met een heer in den stal en ik hoorde wat zij zeiden, zonder bepaald te luisteren. "Zoo stevig als ijzer en staal," zeide de heer; "tien anderen zouden dood zijn gegaan; hij heeft er maar een bloedspuwing van gekregen." Toen begreep ik, dat men over u sprak en luisterde ik; maar het gesprek nam een andere wending. "Hoe gaat het met uw neef?" vroeg uw vader.
"Nauwelijks had ik hem bevel gegeven om in de groeve af te dalen, en stond ik reeds te wachten op den eersten emmer, om dien op te hijschen, toen de noodlottige gebeurtenis plaats vond." "Maar wij kunnen zoo niet met de armen over elkander geslagen staan toekijken, zonder iets uit te richten!" riep Cyprianus uit. "Misschien leeft hij nog." Thomas Staal schudde het hoofd.
De zee steeg omhoog tot den hemel en rolde in heur schuim de ontelbare menigte schepen mede, welker masten en touwen tegen elkander stieten, braken, verpletterden naar gelang van de onstuimige bewegingen der golven. Toen verscheen een schip te midden van al de anderen. Zijne buitenhuid was van vlammend ijzer. Zijne kiel was van staal, scherp als een mes.
Makatit opende de oogen, haalde diep adem en herkreeg zijn bewustzijn. "Hoera! hoera! De kameraad is uit de klem!" riep Thomas Staal, wien het zweet van het lichaam gutste en die thans met zijne wrijvingen ophield. "Maar kijk dan toch, mijnheer Méré, hij laat zijne kluit aarde, die hij steeds in de samengeknepen vuist houdt, maar niet los."
«Nu zegt ge te veel!» viel de tondeldoos in, en het staal sloeg tegen den vuursteen aan, zoodat de vonken in de rondte vlogen. «Willen we eens een vroolijken avond met elkaar hebben?» «Ja, laat ons er eens over spreken, wie de voornaamste is!» zeiden de lucifers. «Neen, ik houd er niets van, over mij zelf te spreken,» bracht de ijzeren pot hiertegen in. «Laat ons een algemeen gesprek voeren.
Tijd ontbrak hun, omdat zij dadelijk moesten voorzien in al hunne levensbehoeften, en moesten zij al niet alles uitvinden, zij moesten toch alles samenstellen. Hun ijzer en hun staal waren nog slechts delfstoffen, hunne potten en pannen nog slechts klei, hun linnen en kleederen moesten nog gesponnen worden.
En nu toog De jager 't staal, dat tusschen schouderblad en oog Het hart getroffen had, te rug, en wischte 't rustig In 't zweet der borstlen af.
Hij had eenig droog mos gevonden en door twee keisteenen tegen elkander te slaan, verkreeg hij vonken; maar het mos, was niet brandbaar genoeg en vatte geen vlam; die vonken waren toch slechts gloeiende stukjes vuursteen en hadden niet dezelfde bestanddeelen als die, welke aan het staal bij het vuurslaan ontspringen. De poging gelukte dus niet.
Woord Van De Dag