United States or Saint Lucia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"O ja, heel aardig; zijn haar is kastanjebruin, niet rood; hij was heel beleefd en ik heb zóó pleizierig met hem gedanst!" "Hij zag er uit als een sprinkhaan, die een stuip krijgt, toen hij dien nieuwen pas deed. Laurie en ik hebben gebruld van 't lachen; kon je ons hooren?" "Neen, maar het is heel ongemanierd. Wat heb je toch al dien tijd achter dat gordijn uitgevoerd?"
"En wat buitelde hij lekker over den grond," grinnikte Karel vroolijk. "Zij zullen wel niet spoedig terugkeeren." Dat had hij echter mis. Frans en Klaas stonden eerst van uit de verte een poosje te schelden. "Magere sprinkhaan!" schreeuwde Frans. "Panlat!" smaalde Klaas. Maar langzamerhand kwamen zij naderbij. Zij liepen al scheldend een eindje voor den bok uit.
Is een of ander groot insect, bijv. een sprinkhaan of wesp, gevangen, dan wentelt de spin het door eene fluksche beweging zeer snel om, schiet tegelijk een bundel draden uit hare spinklieren, en hult hare prooi in een koker, evenals de pop van een zijdeworm.
Net toen de sprinkhaan een grooten sprong nam, raakte de tong hem en ik zag niets meer. Maar K'dunk had meer te slikken en zij hield haar oogen langer gesloten dan gewoonlijk, en in haar keel klonk een hevig tegenstribbelend geritsel, als de lange pooten van den sprinkhaan spartelend den weg afgingen, vanwaar geen weerkeer mogelijk is.
De sprinkhaan sprong maar half zoo hoog; maar hij sprong den koning vlak in het gezicht, en deze zei, dat zoo iets afschuwelijk was. De hup-op stond lang stil en bedacht zich: eindelijk begon men te gelooven, dat hij niet kon springen. «Als hij maar niet ongesteld geworden is!» zei de bulhond, en toen besnuffelde hij hem weer.
Net toen haar tong naar buiten schoot, sprong de sprinkhaan, achterdochtig geworden, weg om zich te bergen. De zachte tong ging rakelings langs hem heen, maar kwam even tegen een van zijn slepende pooten en sloeg hem op zij. In een ommezien was K'dunk er weer achteraan; zij scharrelde wanhopig op haar beenen, met gloeiende oogen, terwijl haar tong in- en uitschoot als een vlammetje.
Ik heb gezegd, Howgh!" Old Shatterhand moest lachen, dat de kleine ironieke sprinkhaan zich van de Indiaansche spreekwijze bediende. Maar de hoofdman werd daardoor nog toorniger, en hij riep: "Ja, gij hebt gesproken en zijt klaar; maar ik ben nog niet klaar en zal met u spreken, zoodra later mijn tijd gekomen is. Maar mijn woord houden moet ik.
Een van myne Negers bragt my, den 24sten van deeze maand, twee zeer merkwaardige insecten, die ik tans beschryven zal. Een van de twee, die naar een sprinkhaan scheen te gelyken, was die geene, welke men doorgaans alhier Spaansche Juffer noemt; nimmer heb ik iets meer buitengewoons in deeze Volkplanting gezien.
Men zou gezegd hebben dat een plotselinge winter het veld onvruchtbaar had gemaakt. "Welnu, Joe?" "Welnu, mijnheer! het is zeer merkwaardig, maar zeer natuurlijk; wat ééne sprinkhaan in het klein zou doen, doen millioenen in het groot." "Het is een verschrikkelijke regen," zeide de jager, "die nog meer verwoestingen aanricht dan de zwaarste hagelbui."
De andere jongens hielden zich een beetje op een afstand, want ze waren bang voor de twee plaaggeesten, vooral voor Frans Thor, die een paar jaar ouder was. Jan hief zijn zweep op, en wilde de jongens dwingen de kar los te laten. Maar Frans greep de zweep onverwachts aan, en rukte haar Jan uit de handen. "Wat denk jij wel, magere sprinkhaan," zei hij sarrend.
Woord Van De Dag