Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Zij dragen ze tot op den grond reikend, zoodat ze er bij het loopen op trappen, opdat men hare voeten niet zien kan, want deze lichaamsdeelen zoeken zij op het zorgvuldigst te verbergen. Men moet toegeven, dat niemand zulke snoezige voetjes heeft, haar schoentjes zijn niet grooter dan onze poppenschoentjes.
Luid kraaide Zij en schudde, uit eigen beweging, zoo hard Zij maar kon Haar rammelaar! »Hè! zoo iets moois moest ik eens beleven, zoo heel gewoontjes de Koningin en het Prinsesje vlak bij te zien;« riep Dora uit toen Gustaaf, de wandelende courant, haar dit berichtje vertelde; en haar verlangen naar de komst in Amsterdam, van #ons Prinsesje#, het snoezige Juliaantje, nam gestadig toe, al zou het dan niets gewoontjes wezen.
De snoezige lievertjes sprongen op zijn rug, knepen in zijne billen, trokken met zijn haar, vielen hem al tegelijk aan en begonnen te stampen en te vuisten. Hij richtte zich moe en zweetend op ten halve en wreef, dwaaslachend, over de roode vlekken, welke in zijn gelaat waren geschart. Een jongetje liet een verfpot omvallen en streek de roode kleur met een kleerborstel open.
Eene mooie jonge dame stond achter hen. Waar kwam die op eens vandaan? "Hoe is het nu, kent ge mij niet meer, prinses-nachtuil?" vroeg ze met eene lieve stem. Toen was de Kalif zóó gelukkig! Wie zou ook gedacht hebben, dat er van een' uil zoo'n snoezige prinses kon worden! Hoe heerlijk toch, dat de Kalif de trouwbelofte gedaan had!
Praat nou niet! Toe doe ze er uit!" Hij lei het natte hoopje spijkers naast zich en gilde van 't lachen toen ze met haar stoffigen wijsvinger in z'n mond voelde om te zien of hij ze er allemaal uit gedaan had. Zingend, opgewekt hing ze een paar portretten op, pakte de kist met boeken uit, speldde prenten tegen het behangsel en hing een snoezige baby van vloeipapier aan de lamp.
"En het fameuse glazen muiltje ontbreekt zeker niet," gaf ik ten antwoord naar hare snoezige salonschoentjes ziende, die ik reeds vroeger had opgemerkt, "en 't is blijkbaar, dat het niemand zal passen, dan onze gracieuze Cendrillon zelve." "Dat is zoo, maar zij zal zorgen het niet te verliezen." "Waarom niet?" vroeg ik stoutweg, haar diep in de oogen ziende.
Daar zagen, ze in een wollig nestje vijf jonge konijntjes liggen. Vier er van waren grijsbont, maar 't vijfde was spierwit. Klaas legde z'n pet op den grond en vlijde de beestjes er in. Maar het witje nam hij in z'n handen. »Kijk eens, wat een mooi velletje; en wat een mooie oogen. Zie je wel, dat ze rood zijn?« »Och, wat snoezige diertjes«, riep Nel. Jo zei niets. Maar z'n oogen schitterden.
Ms. boodschap en allen trekken in rijen van 4 al groetende voorbij het balcon, steeds teruggegroet door H. M., Z. K. H. en het snoezige Prinsesje, die nu eens in het rechter, dan weer in het linkerhandje met een klein wit zakdoekje wuift; het gansche half uur, dat het voorbijtrekken duurt. Prins Hendrik schijnt schik te hebben in het fanfarencorps »St.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek