Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Het was koud, de lucht was betrokken, maar het sneeuwde niet meer. De zon, die in den mist veel grooter scheen, had het voorkomen van een groot goudstuk en Passepartout was bezig om de waarde er van in ponden sterling te berekenen, toen hij van dezen nuttigen arbeid afgeleid werd door de verschijning van een zeer zonderling wezen.
Eenige minuten achtereen sneeuwde het Vogels, die een onafzienbaar deel van de oppervlakte der zee bedekten; toch scheen daarna de wand nog altijd bijna even dicht met stippen bedekt als vroeger.
In de tweede helft van November sneeuwde het bijna aanhoudend en met dichte vlokken, die door den wind bijna evenwijdig met de zee voortgedreven, in dichte hoopen zich opstapelden tegen en op den rondom de Schoone Zwerfster opgeworpen muur. Deze werd dientengevolge aanmerkelijk hooger.
Het jaar 1650 had zich ruw en guur ingezet. Het vroor niet, het sneeuwde niet, maar het regende gestadig aan. Dagen achtereen was de wind noordwest en alleen tegen den avond gebeurde het, dat hij even door het noorden naar het noordoosten ging. Alsdan flonkerden de sterren en werd het eenigszins glad op de straat en aan het scheepsboord.
Bovendien krijgt hij geen uitgangkaartje als hij uit den wagen gaat. Mooi praten! zeide Kruidnagel. Wij kunnen er niet uit. Mond gehouden! Het is zooals ik gezegd heb. In de laatste week van November sneeuwde het vervaarlijk. Er vielen zulke pakken sneeuw en deze stapelden zich zoodanig op, dat niemand meer buiten kon komen en dit was oorzaak dat er bijna een groot ongeluk gebeurd was.
Zoo min men in den zomer door de sneeuw kan waden En 't nacht kan wezen in den dageschijn ..., Zoo min moogt gij gebruik en wet versmaden En mag deez' vrouw thans vrijgesproken zijn. Als 't sneeuwde in dezen heerlijken zonne-zomerdag als de nacht onmiddellijk mocht volgen op dit verblindend licht zou hij in de onschuld der vrouw gelooven. Hij had uitgesproken.
Coba en Bobi hadden genoeg om te leven zonder hem, God zou hen troosten, de tijd heelt alle wonden. Dat was een wandtekst van z'n tante in Velp. 't Was lente. Het leek nog winter, maar 't was lente. Het sneeuwde nog wat in die dagen, 't was nog wat koud en 't vroor nu en dan, maar dat was maar een aardigheidje en zoo erg niet gemeend.
Het sneeuwde in Venetië. Traag schommelend, teruggezogen door den noordoosten wind, die over de koppen der huizen heensneed, daalde de sneeuw, als donzige veêrvlokken rijzend en dalend op den adem van een spelend kind.
De kapitein van het fort Kearney was zeer ongerust, ofschoon hij niets van zijne onrust liet blijken. De nacht brak aan; het sneeuwde niet zoo sterk, maar de koude nam toe. De stoutmoedigste blik huiverde voor deze stikdonkere onmetelijkheid. Een doodsche stilte heerschte op de vlakte. Noch het opvliegen van een vogel, noch het gedruisch van een wild dier verbrak deze eindelooze kalmte.
Zij zag om zich heen en het verwonderde haar, het hinderde haar, dat in die dagen hare omgeving de zelfde was gebleven: de rozenhouten meubeltjes, de plooien der behangsels, het dorre boomlandschap van den Scheveningschen weg daar buiten. Maar het sneeuwde, stil en zacht, met langzame, groote vlokken, die zwaar neêrvielen of zij de wereld wilden rein maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek