Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Sisa voelde haar hart hevig kloppen terwijl ze de trap opging; ze wist niet wat ze den pater zou zeggen om zijn toorn te bezweren, en welke gronden ze moest aanvoeren, om voor haar zoontje te pleiten. Dien morgen was ze bij 't eerste ochtendgloren in haar tuin gegaan, om haar mooiste groenten te plukken die ze daarna tusschen pisang-blâren en bloemen in een mand had gelegd.
Ze liep eenige malen door het vertrek heen en weer, terwijl ze de zweep in haar pezige handen verwrong. En op eens, stilstaande voor de krankzinnige, zeide ze in 't Spaansch: "Dans!" Sisa verroerde zich niet. "Dans! Dans!" herhaalde ze op dreigenden toon. De krankzinnige keek haar aan met leege, zinlooze oogen.
Maar wellicht zag Sisa ze niet, want ze ging naar beneden en bleef de lap onderzoeken, midden in den blakerenden zonnegloed, terwijl zij hem ophield. En, als voelde ze alles om zich heen duister worden, alsof ze behoefte had aan licht, staarde ze met wijd-geopende oogen recht in de zon. Nog dwaalde ze van den eenen kant naar den andere, vreemde geluiden roepend of uitschreeuwend.
Deze twist bijgelegd, ontstond er een woordenwisseling over de keuze van een prediker voor het feest; de pastoor had er drie voorgesteld: pater Dámaso, pater Martin of de "coadjutor". Op dat oogenblik kwam Sisa aan, met een mand op haar hoofd. Ze groette de vrouwen en ging de trap op. "Die gaat naar boven! Laten wij ook naar boven gaan!" zeiden de anderen.
Hij heeft haar stuk voor stuk haar schamel huisraad ontroofd, om aan zijn ondeugd te voldoen, en toen de geduldige Sisa niets meer bezat om de grillen van haar man te bevredigen, toen begon hij haar te mishandelen. Zwak van karakter, met meer hart dan verstand, kon zij alleen liefhebben en schreien. Voor haar was haar echtgenoot haar God, haar kinderen waren haar engelen.
Hoe 't ook zij, den volgenden ochtend liep Sisa lachend rond, zingend en pratend met al de schepselen der natuur. Licht en schaduw.
Evenwel sprak hij niet van de kwellingen die men zijn broertje aandeed. Moeder en kind mengden hun tranen. "Mijn goeie Crispin! Mijn lieve Crispin te beschuldigen! Dat is omdat we arm zijn, en wij armen moeten maar alles verdragen!" mompelde Sisa, met haar oogen vol tranen kijkende naar de tienhoy het lampje waarvan de olie opraakte. Zoo bleven ze een poos zwijgen. "Heb je al gegeten? Nee?
Sisa begon haar vlucht te matigen; een groote afstand scheidde haar van haar vervolger. "Moeder," riep Basilio, toen hij zag dat ze minder snel liep. De krankzinnige hoorde nauwelijks de stem, of ze begon opnieuw hard te loopen. "Moeder, ik ben 't!" riep de knaap wanhopig. De krankzinnige hoorde 't niet. De zoon volgde hijgend.
"O!" riep ze uit, van den grootsten angst overslaande tot de hoogste vreugde. Sisa schreide, omhelsde haar zoon, zijn bloedend voorhoofd met kussen overdekkend. "Crispin leeft! je hebt hem in 't klooster achtergelaten ... en waardoor ben-je gewond, mijn kind? Ben-je gevallen?" En ze sloeg hem nauwkeurig gade.
Toen hij verzadigd was, dacht hij eraan naar de kinderen te vragen. Toen kon Sisa glimlachen, en voldaan nam ze zich voor, dien avond maar niet te eten, want wat er overbleef was niet genoeg voor drie. De vader vroeg naar zijn kinderen, en dat was voor haar meer dan eten. Daarop greep hij zijn haan en wilde heengaan. "Wil je ze niet zien?" vroeg ze angstig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek