Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Vroeger was zy zoo prikkelbaar niet, en de jonge-jufvrouwen hadden wel erger dingen uit die Schrift geslikt, zonder de minste walging. Maar 't verhuizen van een zystraat naar 'n hoofdstraat ... en kinderen met fransche namen ... en 'n dokter met bont op z'n koetsier ... och, 't is zoo moeielyk schrifturig-gemeen te blyven, als zooveel krachten samenwerken om ons te dryven op den fatsoenlyken weg.
"Maar die brief, die brief!" roept Eva in dreigend smeekende houding: "Ik weet het maar al te goed. Ik wilde zien of hij sliep. Hij was er niet meer, En op zijn kamer vond ik toen dat schrift.... van een krankzinnige; en zijn naam stond er onder. Ja zijn naam. Ik wil dien brief zien. Laat mij toch gaan; ik wil nu.... ik wil naar boven! Hoor je dan niet!"
Zij laat nu den ouden Ros het briefje lezen. Maar de veteraan schudt glimlachend het hoofd: »Ze hebben je bang willen maken, moeder Jane. Een misselijke laffe streek, da's zeker! Maar maak je nou heusch toch niet zoo ongerust. Dit huis is immers onbewoond; wie zou het dan in de lucht laten vliegen, als we het zèlf niet deden?... Nou ja, misschien lijkt het schrift een beetje op dat van je zoon..."
Want, helaas, de wasindrukken van ons hart worden zoo licht gladgestreken, om plaats te maken voor later schrift.
Susanna had een mooie flinke handteekening, maar of zij meer dan dit van de edele schrijfkunst machtig was en eenige letterkundige ontwikkeling bezat, mag betwijfeld worden, want zij kon hoogstwaarschijnlijk geen geschreven schrift lezen en ten minste het schrift van haar man niet herkennen; dit blijkt uit de mededeelingen van Dr.
Letterkundige oefeningen onder de leiding van meester Pennewip. Maar hebje dan wel ooit 'n komedie gezien? vroeg Pennewip, schoon hy 't antwoord wel raden kon. Het mensch betuigde haar zondagsche verontwaardiging over 't veronderstellen van zoo'n mogelykheid, en riep daarby duchtig haren Heer aan. Of gelezen? Né, meester! Wat ik lees, lees ik in de Schrift ... dat lees ik!
Het was slechts geschikt voor een enkelen persoon en er was niemand om het in beweging te brengen. Het was een kruiwagen Pascal's kruiwagen, en misschien reeds vóór hem uitgevonden door de vernuftige Chineezen, die ook het buskruit, het schrift, het kompas en de vliegers uitvonden.
De zieke vouwt de handen. Hij is in het gebed. Twee groote tranen worden aan de gesloten oogen ontperst. 't Is een plechtige, ernstvolle stilte in dit zieken- en bidvertrek. Onwillekeurig dacht ik aan het woord der Schrift: »En David sterkte zich in den Heere zijnen God!"
De jonge Gravin zat, bij het inkomen van Adolf, aan het venster mistroostig te zuchten; zij bezag de vervoerde Jonker met een zonderling gelaat, waarop twijfel en ongeloof te lezen waren. "Wat zegt gij!" riep zij eindelijk, terwijl zij opstaande haar valk haastiglijk op de stoel plaatste. "Onze rampen zijn gedaan?" "Ja mijn edele Jonkvrouw, een beter lot wacht u. Hier is een zalig schrift.
"Mag ik eens verder lezen?" vervolgde ik, en hief nu aan met het opschrift, boven het derde vak geplaatst: "De leeuw, dien Simsons vuist ter neder heeft geveld, Had honing in den muil, gelijk de Schrift vermeld: Maar zoo deez' kast almeê een leeuwenkop besluit, Daar vliet nooit anders dan gezuiverd water uit."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek