Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Ik zag hen ieder een deel mijner have wegdragen. Een eenige bleef bij mij. In ongeluk en rouw droogde hij het zilte water op mijne wangen. En hij dronk met mij uit den galbeker des rampspoeds. Ho! op mijn hart en in mijn hart was zijn verblijf, mijn boezem klopte zoo dankbaar tegen den zijnen!... Maar de dood, de nijdige dood wierp hem eenen schicht in de borst;
De twee vrouwen strengelden hare armen om elkanders hoofden en bleven lang in dien kus versmolten.... Iets verhevens, iets hemelsch was er in die verzoening! Eenige dagen daarna gingen er zeer langzaam twee vrouwen over de Schoenmarkt: eene harer was uitermate bleek en in den rouw gekleed; de andere scheen jonger en min droef. Een klein jongsken stapte tusschen beiden en hield van elk eene hand.
„Oom, oom! je slaat weer door,” riep Frits lachend, en Marie schoot insgelijks in een lach, toen zij oom aanzag, die met een tragi-comische uitdrukking op zijn gelaat zijn rede besloot met de woorden: „Ik zou in jou plaats in den zwaren rouw gaan.”
Over het hemd komt eerst een keurs-lijf van laken, met schouderbanden. Het onderste van gekleurd laken met mouwen van gebloemde zijde, het bovenste van zwarte stof. Dit bovenste oelof (overlijf) wordt van voren met een veter, in de rouw groen of zwart, anders rood, rose of vleeschkleur bijeen geregen. Die veter is 8
De doodgraver schoot in een luiden lach, ziende hoe de fijngevoelige zich verwijderde en onderwijl maar al kruisjes sloeg. Het kerkhof liep langzamerhand vol in de rouw gekleede mannen en vrouwen. Eenige zochten een poos naar een graf, twistten onder elkaar en alsof ze 't niet eens konden worden, gingen ze vaneen en een ieder knielde neer waar het hem het beste voorkwam.
Geen hand ontsteekt het wierookvat, Bazuin noch citer looft u, God! Maar Gij beloofdet Juda's stam Dat U, het hart in boete en rouw, Nog meer, dan 't bloed van geit of ram Een welkom offer wezen zou. Toen de klanken van Rebekka's godsdienstig gezang weggestorven waren, werd het zachte getik aan de deur hervat.
Die handschoenen bleken op zichzelf een studie waard; zonder twijfel waren ze niet van ’t nummer, dat hij had moeten dragen, want meestal zagen ze om zijn handen er uit als de opperhuid van een tachtigjarige negerin. Hij versmaadde alle knoopjes en schalks keken zijn vingertoppen door ’t leder, terwijl zij nagels, die in diepen rouw waren over ’t verval van hun eigenaar, lieten zien.
Rouw, diepe rouw vervulde dus geheel Nederland en het leger der bondgenooten, toen deze held van zooveel verwachting niet aan de spits zijner dapperen, maar op den 14 Julij 1711 bij het overvaren van het Hollandsche diep, in de golven den dood vond. Op dat oogenblik was er geene mannelijke spruit uit de huizen van Oranje en Nassau in Nederland meer over.
Men legt de spijs ter zijde als een uiting van rouw met het idee: "Dat zou uw portie zijn, als ge nog in leven waart." Een bepaalden dienst der voorouders, zooals bestaat op de Nieuwe Hebriden, kon ik op de Bankseilanden niet meer vinden, al is hij er vroeger stellig wel gebruikelijk geweest.
Zij sprak niet een lange poos. "Kind-lief," zei hij, "wij dragen allen den rouw onzer jeugdillusies het leven door en leggen dien sluier niet af, zelfs niet bij de hoogefeesten onzer beste vreugde." "Was ik niet slecht?" vroeg zij in vertrouwvolle overgave. "Kind," zeide hij, "slechts weinigen zijn er geroepen tot heldhaftigheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek