United States or Palau ? Vote for the TOP Country of the Week !


Spoedig bereikten zij den eersten schildwacht; hij keek Old Firehand na, die hem pas verlaten had, en stond dus met zijn rug naar de Roodhuiden. Eensklaps grepen hem twee handen bij de keel, en vier anderen grepen hem bij de armen en beenen. Hij kon geen adem halen; hij verloor zijn bewustzijn, en toen hij weer bijkwam lag hij geboeid, met een prop in den mond, om hem het schreeuwen te beletten.

De Roodhuiden hebben daar naar mijn karabijn gezocht. Toen was ik bang, dat zij u zouden vinden, maar zij kwamen zonder u terug, en mijn karabijn was verdwenen: daaruit begreep ik alles. Ik heb mij zoo zeker gevoeld, dat gij ons niet aan ons lot zoudt overlaten, dat ik den Grooten Wolf nog met den dood heb durven dreigen." "Dat is kras! Dat is veel gedurfd!" "Och, beste Frank!

De Roodhuiden hadden hun gezicht blauw en geel geverfd. Dit ziende, vroeg Winnetou hun: "Zijt gijlieden krijgslieden van de Timbabatsjen?" "Ja." "Wie is uw aanvoerder?" "Tsjia-nietfas." "Waar is hij?" vroeg Winnetou verder. "Aan het meer." "Met uw hoevelen zijt gijlieden hier?" "Honderd man." "Zijn er nog andere stammen ook hier?" "Neen.

Later zat Old Firehand met mevrouw Butler op het platvorm van het huis verlangend uitziende naar het zuiden, van waar de verwacht wordende Indianen moesten komen. Eindelijk, reeds een geruimen tijd na het middag-uur, zag hij een lange, zeer lange rij Roodhuiden in aantocht, allen achter elkander juist als ganzen.

Old Shatterhand draaide zich om, en keerde in zijn schuilplaats terug. Hoe trouweloos deze Roodhuiden ook waren, bij dezen jager, bij dit bleekgezicht, behoefden zij geen woordbreuk, geen verraad te vreezen. Daarbij kwam nog, dat de Indianen het als een groote schande beschouwen, indien zij hun dooden of zelfs hun gekwetsten in den steek laten.

De Roodhuiden hadden die ongebruikt laten liggen; de blanken waren verstandiger. De weg naar het Zilvermeer liep, als men de Utahs ontwijken wilde, door woeste streken, waar alle plantengroei en bijgevolg ook alle dierlijk leven ontbrak. Er was daar dus weinig kans om voldoende voedsel te bekomen, en waren die gedoode paarden dus een goede vondst.

We lazen destijds veel indianenboeken en daarvan was het gevolg, dat we ook speelden van »Blanken en roodhuiden". We verdeelden ons in twee partijen. Doch nu waren we niet tevreden met een simpel spelletje in de straat, neen, het moest echt wezen, zoo echt mogelijk, er moest een woud bij te pas komen, een wildernis, en dan oplichting, gevangenneming, bevrijding.

Tusschen den Atlantischen Oceaan en den Mississippi leven tegenwoordig nog maar eenige duizende Roodhuiden; en ook in de uitgestrekte landstreken tusschen dezen "Vader der Stroomen" en den Stillen Oceaan verdwijnt de eene stam na den anderen.

Dit bevel werd gericht tot twee gereedstaande Roodhuiden, die den hoofdman en Old Shatterhand de lasso's om de heupen bonden, en toen achteruittraden. Op die wijze aan den paal vastgemaakt, konden die twee zich nu slechts in een cirkel bewegen, waarvan de middellijn de lengte van het nog vrije lasso-gedeelte bedroeg.