Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Ook de laatste dagen van Augustus verliepen, zonder dat de onzekerheid omtrent het lot der gevangenen van Robur ook maar voor een weinig verdreven werd. Men vroeg zich angstig af, of de ingenieur het voorbeeld van Icarus, den oudst bekenden werktuigkundige in de geschiedenis, gevolgd had en als slachtoffer van zijne stoutmoedigheid omgekomen was.
In de machinekamer stonden de machinist en zijne beide helpers op hun post, gereed om de bewegingen uit te voeren, die hen met gebaren zouden gegeven worden. Er was geen enkel schip in het gezicht, daarvan konden de gevangenen zich overtuigen, ook geen land, waarheen zij zouden kunnen zwemmen, altijd in de veronderstelling, dat Robur geene pogingen zou aanwenden om hen weer op te vatten.
Hoe kwam die François Tapage in dienst van den ingenieur Robur? Door welke opeenvolging van toevallen was hij onder de equipage van de Albatros geraakt? Dat wist niemand. In ieder geval sprak die oolijkerd de Engelsche taal als een Yankee. "Nou, rechtop! zeg ik je!" riep hij, terwijl hij den neger met zijn knie een duw in de lendenen gaf.
Nu eens vertelde hij, dat Robur een gewezen Minister was van de Argentijnsche Republiek, dan weer dat hij een der hoofden van de Engelsche Admiraliteit was, later dat hij een gepensionneerde President der Vereenigde Staten van Noord-Amerika was, een Spaansch Generaal op non-activiteit, een Gouverneur-Generaal van Nederlandsch-Insulinde, een Onderkoning van Britsch-Indië, die eene nog hoogere positie in de luchtlagen was gaan zoeken.
"Van daar!".... zei Tom Turner, terwijl hij den vinger naar het achterschip uitstrekte. "Van waar?" "Van de achterroef." "Dat meen ik ook." "Ja, van de hut der vluchtelingen." "Zouden die ellendelingen gepoogd hebben brand te stichten?" "O, als het maar brand was!...." riep Robur uit. "Maar, wat dan in Gods naam?" "Trap de deur open, Tom! Trap de deur open!"
"Wat wenscht gij te weten?" vroeg Robur met een sarcastischen glimlach op de lippen. "Waar wij zijn?" "Dat zal ik u wel niet mede te deelen hebben, niet waar?" antwoordde de ingenieur. "Maar zult gij ons dan toch zeggen, waarheen wij gaan?" vroeg de secretaris Phil Evans op zijne beurt. "Wij gaan door de ruimte." "Zal ze lang duren, die reis door de ruimte?" vroeg Uncle Prudent.
En meteen liet hij zich naar beneden, naar de kruitkamer glijden en kwam weldra terug met een dozijn dynamietpatronen, die hij aan de manschappen aan boord uitdeelde. Op een teeken van Robur werden deze patronen boven den heuvel naar beneden geworpen, alwaar zij door den schok op den grond ontploften. Toen vlood alles, ten prooi aan den hevigsten schrik en de grootste ontsteltenis.
Het gevaar was intusschen ontzaglijk groot, en wat het ergste was, er was niets tegen te doen, daar de ingenieur Robur er niet in slaagde zich van die hoos te bevrijden, welker opzuigingskracht het vaartuig, in weerwil van zijne voortstuwingsschroeven, in hare omarmingen terughield.
Het scheen evenwel, dat Robur niet de minste ongerustheid koesterde om zich boven dien uitgestrekten oceaan te wagen. Zoo iets kon zijn geest en ook dien van zijne manschappen niet verontrusten; zij moesten immers aan dergelijke tochten gewoon zijn. Allen waren reeds bij het intreden van den nacht naar hunne hutten gegaan. Geen nachtmerrie zou hunnen slaap verstoren.
"En krachtens welk recht, heeren ballonisten," vroeg Robur op zijne beurt, "hebt gij mij in uwe Club beleedigd, uitgejouwd, bedreigd, en wel zoodanig, dat het mij verwondert, dat ik levend buiten uwe vergaderzaal geraakt ben?" "Ondervragen is niet antwoorden," hernam Phil Evans gebelgd. "Dat is eene onbetwistbare waarheid; maar...." "Kom, kom, geen praatjes!" viel de driftige secretaris in.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek