Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
»Dat zijn onze kanonnen, Frits!" roept hij met stralenden blik. Daar volgt een tweede uitbarsting, zwaarder nog dan zoo even driftig en dreigend! »Onze kanonnen spreken een duidelijke taal," zegt Frits, terwijl een lichte blos zijn bleeke wangen kleurt. »Ze zeggen: Geef je over of ik vermorzel je!" roept Reinard Jansen, terwijl de oude strijdlust uit zijn grijze oogen schittert.
De reis van Eliëzer naar Rhodesia was door een ongesteldheid vertraagd geworden, doch thans aanvaardde hij den tocht. Reinard Jansen verkeerde in de vaste overtuiging, dat het een vergeefsche poging was, om Frits van een blaam te zuiveren, die niet te zuiveren was, en Eliëzer begreep, dat zijn taak zwaarder was dan het vechten tegen wilde dieren.
»Dan er uit," riep Jansen, »en kom niet meer onder mijn oogen!" Reeds strekte hij de hand uit naar zijn zoon, maar deze wendde zich haastig om, en terwijl hij luide riep: »Dat geeft een ongeluk!" verliet hij Waterfontein in hittigheid des toorns. Jack wilde hem na, doch Reinard Jansen keerde hem op.
Reinard Jansen zit voorover gebogen, het van den kruitdamp zwart geblaakte gelaat tusschen de groote, bruine handen, de oogen onafgebroken op zijn kind gevestigd, en nu en dan de drooge lippen van den bewustelooze bevochtigend met eenige druppels wijn uit den veldflesch van het meesterke.
Nog altijd staat Marling met het opgeheven glas, doch niemand verroert zich. Er heerscht een drukkende, benauwende stilte de stilte, die storm en onweer voorafgaat. En dat onweer komt reeds opzetten. Reeds zwelt de blauwe ader op langs de rechterslaap van Reinard Jansen, doch bij Charles Marling komt de Engelschman boven.
Met een blik vol deelneming en medelijden zag de grijze Voortrekker hem aan. Reinard Jansen was oud geworden, sinds baas Kloppers hem den laatsten keer had gezien. Zielepijn had haar diepe voren geploegd door dat verweerd gelaat, en die krachtige gestalte scheen gebogen onder een onzichtbaren doch zwaren last.
Slechts Frits blijft door zijn zwakte, gevolg van het bloedverlies, aan den ziekenstoel gekluisterd. »Wat brengt ge?" vraagt Reinard Jansen, doch hij behoeft het niet te vragen. In de schitterende oogen der binnenkomenden ligt alreeds het antwoord. »God de Heere gaf ons een volledige zegepraal," zegt de grijze Kloppers. »En niemand is ontkomen niemand!" roepen de anderen.
Om den hoek van den heuvel verscheen thans een ordonnans van kommandant Cronjé. Hij had hard gereden; het schuim spatte het paard van de flanken. »Laat los!" riep Reinard Jansen, doch de oude Voortrekker hield den teugel nog vast van den bruinen klepper.
Het gelaat van Reinard Jansen werd valer dan de vale klip, waartegen zijn bruine klepper de voorhoeven sloeg, en in het hart van den ongelukkigen man moest de strijd worden uitgestreden tusschen vaderliefde en burgerplicht.
»Ik durf nog meer te zeggen, ik heb eens tegen de boeren gevochten bij den Langnek." Reinard Jansen springt op van zijn stoel, de olifantenjager slaat met de harde vuist op de tafel, en zelfs de blauwe oogen van Dirk Kloppers worden onrustig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek