Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
"In het voorjaar werd de Ritmeester door den heer Raadpensionaris aangezocht, om zich te belasten met een geheime correspondentie naar Engeland." "Juist, met Sylvius, met wien Buat reeds correspondeerde. En had die briefwisseling onder het oog van den Raadpensionaris plaats?" "Geheel en al. De Ritmeester schreef, schijnbaar in zijn eigen naam, wat de Raadpensionaris hem voorzeide.
"Arme Buat," zeide de Prins. "Je hebt je goed van je last gekweten, Pieter," vervolgde hij tot dezen. "Ik heb ook den mijnen volbracht en je aan den Raadpensionaris aanbevolen." "Ik dank Uwe Hoogheid voor Hare goedgunstige bescherming," zeide Pieter. "Waarschijnlijk zul je een aanstelling op de werven van de Admiraliteit van Zeeland erlangen.
"Ik ben verheugd, dat ik een der eersten zal zijn, die de goede tijding verneem," zeide Buat. Op dit oogenblik kwam de Raadpensionaris het vertrek binnen. De prins stond op en ging hem te gemoet. Beiden plaatsten zich tegenover elkander op de stoelen, door Zuijlestein en Buat nedergezet.
Ik zal dulden, ik zal zwijgen; maar ik zal ook nooit de spreuk van ons huis vergeten . Het groote doel, waarnaar ik streef, zal ik met Gods hulp toch eenmaal bereiken door geduld, moed en lijdzaamheid. Oui, je maintiendrai!" Op dit oogenblik werd de kamer geopend. Snel wischte de Prins de tranen weg, even snel trad hij aan het raam als wilde hij de Raadpensionaris nakijken.
"En zoudt gij dan denken, mijnheer de Raadpensionaris," vervolgde de Prins, die zich door het oogenblik liet medeslepen, "dat een leeuw geen leeuw blijft? Zoudt gij meenen, dat de jonge leeuw niet even goed de ketens voelt, die hem binden, als de volwassene?
Zoo iets heb ik in mijn leven niet gezien," zeide De Witt. "Daar steekt iets groots in dien knaap," meende Zuijlestein. De Prins zeide niets; maar toen men zich weder op het paleis bevond en de Raadpensionaris vertrokken was, ging hij naar den kant, waar de steiger stond, en riep den knaap. "Heb je je niet bezeerd?" was zijn eerste vraag.
"Het is echter buiten zijn schuld en er is voor hem gezorgd." Tegen het vallen van den avond vertrokken de vorsten en heeren, vergezeld door de sloepen van al de oorlogsschepen, naar den wal. Op den eersten Juni daaraanvolgende, stevende de vloot het ruime sop in. Hoe de Raadpensionaris rekenles gaf.
In 1745 richtte zich de koning van Pruisen met een dergelijk verzoek tot de Staten-Generaal. Van zijne missive werd door den Raadpensionaris in de vergadering der Staten van Holland van 20 Nov. 1745 mededeeling gedaan.
"Maar de Ritmeester was onvoorzichtig genoeg, om zich bij den Raadpensionaris te vergewissen of de brief in het pak was. Deze kreeg daarop argwaan, las den brief en vond daarin, wat hem aanleiding gaf om dien Buat te weigeren en hem in den Raad van State te brengen.
Ik stond juist op het punt, om naar het Binnenhof te gaan." "Al weder aan de besognes, mijnheer de Raadpensionaris," zeide de Prins. "Uwe Edelheid doet te veel. Zij zal zich nog in den grond werken." "Geen nood," hervatte De Witt glimlachend. "Ik heb een ijzersterk gestel." "Gelukkig, wie dat heeft," zuchtte de Prins, hoestend. "Ik zou wel wenschen in uwe plaats te zijn."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek