Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
En zij maakte zenuwachtig een reverence, en probeerde er onschuldig-vragend uit te zien, door haar neus naar één kant te trekken. "Ik zou graag dat kind es zien, juffrouw Skinner," zei Redwood. Juffrouw Skinner deed één oog wat wijder open toen zij hem voorging naar de deel.
Hij probeerde nu de overhand te krijgen en beantwoordde hare aandachtige zorgen met overdreven minzaamheid. Hij wilde haar klein maken onder een last van opgestapelde attenties. Hij omringde haar met gestadige voorkomenheid en trachtte in een overvloed van vlijtige dienstjes hare gebaren te benauwen.
"Ja, natuurlijk," antwoordde de professor en boog zich ver achter den lessenaar, alsof hij iets van den grond opnam; hij voelde het bloed naar de wangen stijgen; 't was voor 't eerst, dat hij een zaak als deze probeerde. De predikant had de aandeelbewijzen open geslagen en streek ze glad met zijn dikke hand. "Mooie papieren," zei hij glimlachend. "Was het niet 7 procent verleden jaar?"
Zij zond allerlei aardige boodschapjes aan Amy, en droeg de zusters op haar moeder te laten weten, dat ze gauw schrijven zou. Dikwijls vroeg zij om potlood en papier en probeerde een woordje te schrijven; Vader mocht niet denken dat zij hem vergat.
Wanneer echter de katholieke geestelijkheid op deze wijze blijk geeft zich niets aan te trekken van gevoerde onderhandelingen, dan zijn wij van onze kant gedwongen, de katholieke Joden als onze ergste vijanden te beschouwen en voor hun onmiddellijk transport naar het Oosten te zorgen. Er valt dan ook nauwelijks aan te twijfelen of de bezettende macht Probeerde de kerken uit elkaar te spelen.
Aan zijn andere zij zat 's middags een vreemdeling, een schilder, die in 't museum van het Prado copieën maakte naar Velasquez; hij noemde dien zijn amigo en probeerde zijn weinigje Fransch aan hem te luchten. Vriend.
"Maar kind, dat waren immers Peters meubelen, dat kon je toch wel weten." "O, zoo! ik wist niet, dat Peter 't heele ameublement krijgen zou. Wist jij dat, Maarten?" "Neen maar Frederika, hoe kun je nu zoo praten," riep Juffrouw Kruse en probeerde te lachen. "'t Waren natuurlijk enkel de meubels, die hij altijd boven in zijn kamers heeft gehad." "Neen, pardon Moeder, dat was 't niet."
Toen kon zij zich de bewegingloosheid van haar vader maar niet begrijpen. Zij schoof het laken zachtjes wech en tastte naar de hand van den doode. Die hand lag recht-uit, grijzig-wit, het bloed was van onder de nagels wech en Mathilde probeerde de hand goed beet te pakken. Het vleesch van het lijk gaf niet meê. Die hand kon haar niet meer aayen en zoo innig de hare drukken als vroeger, dacht zij.
"Ik ben nu niet zoo zeer ongerust over haar gezondheid, als wel over haar zielstoestand. Ik geloof zeker, dat zij iets op het hart heeft, en ik wou zoo graag, dat jij probeerde te weten te komen, wat het is." "Waarom denkt u dat, Moeder?" "Zij zit zooveel alleen, en praat niet zooveel met Vader als vroeger. Laatst zat zij met een van de kinderen op schoot te schreien.
"Ho, ho!" viel de Engelschman hem in de rede; "ik u ook niet zeg te maken goede muziek. U moet maar slaan op het instrument. Zoo bijvoorbeeld ....." en Mr. Birn'n probeerde een gamma te spelen; "en altijd hetzelfde, altijd hetzelfde, meedoogenloos, mijnheer de muzikant, altijd weer de gamma. Ik weet wat van geneeskunde, dat maakt krankzinnig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek