Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 november 2025
"Die kunsten heeft hij den ridder van den Hasliberg afgezien," grinnikte Veervlug. "Ik hield veel van Van Aartheim," zei De Morder; "maar ik dacht toch altijd wel, dat hij het beroerd zou laten liggen." Holstaff bragt zuchtend iets over het zedebederf der eeuw te berde. "Komaan," zei Pols eindelijk, "het is niet anders. Wij moeten nu maar zien, dat wij te Bern komen.
Bij een der fonteinen genaderd, bood eene vrouw hun een glas van het heilzaamste warme bronwater aan. "Wel ja, vrouwtje, laat ons eens proeven!" zei Pols. Hij proefde; maar het effect, dat hij er van gevoelde, schrikte de anderen af om zijn voorbeeld te volgen. "Nu heb ik nog nooit zoo iets akeligs in mijn mond gehad," riep hij op benaauwden toon uit; "mijn hart draait ervan in mijn lijf om."
De man zag er ongemeen treurig uit en ging, tegen zijne gewoonte, zeer langzaam voort, alsof hij uit eene zware ziekte ware opgestaan. De oude Pelkmans, hem genaderd zijnde, vatte hem bij den pols en sprak; «Niet ziek, hoop ik? Er scheelt toch iets aan; uw pols slaat zoo langzaam. Wat hebt gij, vriend?»
"Je begrijpt me niet, lieve nicht!" zei Pols: "ik wou nog meer. Ik heb wel eens gedacht, om te trouwen!" "Wel dat is goed!" zei Caroline, schoon toch eenigzins bevende, misschien door eene verwonderlijk sterke Devinationsgabe begrijpende, waar het heen wilde. En toen voegde zij er bij: "Daar zijn vast in Holland meisjes genoeg." "Ja," zei Pols, "maar geen een zoo lief als jij!"
De eerste maten hadden den indruk van de onrustige beweging van haar pols, maar langzamerhand herstelde zij zich; haar natuurlijke kleur kwam weder, en zij speelde alsof zij thuis was, met de haar eigene verwonderlijke vlugheid.
Waarin Pols in zijne verwachting, om een der schoonste dagen van zijn leven in vreugde te vieren, door veelvuldige rampen bitter wordt teleurgesteld.
"Het is duidelijk, dat gij u vergist, want wij hebben verzocht om niet voor zeven ure geroepen te worden." "Wat vergissen!" zei de knecht: "ziet ge dan niet, dat het huis hiernaast in lichtelaaije vlam staat?" Pols keek op, en zag in den gang geen brandend huis, maar door de ramen een eenigzins suspecten gloed.
Niet de geneesheer als zoodanig nuttig in de Kamer, maar 't kamerlid zit als volksvertegenwoordigende specialiteit voor 't ziekbed. Hy licht z'n zeventig kollegaas niet voor met geneeskundige kennis, maar voelt met ambtelyker deftigheid dan vroeger, den pols zyner zieken.
De eene hand hield ze daar met den pols in de zijde en de andere was met de buitenvlakte tegen het voorhoofd gelegd, boven de oogen, in eene hooge opheffing van den elleboog, en het hoofd helde behagelijk op zijde. Zoo bleef ze een oogenblik den schilder aanzien, met half dichtgeknepen oogen.
Het eerste gedeelte van den togt viel, zoo als het gewoonlijk gaat, het gemakkelijkst; maar lang voordat men aan het eind was, begon Pols al te spreken van laatste loodjes, die het zwaarst wegen; en toen zij nu de kleine Morgue voorbij en nog maar een uur van het klooster af waren, openbaarden sommigen de vrees van er niet te zullen komen, beklaagden enkelen zich den togt te hebben ondernomen, en hoorde men hier en daar een wensch uiten, en eischen aan de gidsen doen, omtrent even verstandig als soms passagiers op een schip, die bij evident gevaar, van den kapitein eischen, dat hij hen op eens bij den huiselijken haard en bij vrouw en kinderen verplaatst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek