Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 oktober 2025
Maar het maakte hem toch geschikter om na eenige jaren van langzaam rijpen, de geestelijke beweging van zijn tijd zelfstandig in zich op te nemen en te verwerken. En zij gaf hem haar eigen geloof dat zoo wel bij zijn weekheid paste: het zachtaardige, poëtisch milde, vage christendom van Fénélon waarin haar faciele natuur zich behagelijk neervleide als in een donzen bed.
Poëtisch waren ze geen van beiden aangelegd; hoe een verloving eigenlijk behoort te geschieden, was hun onbekend; dat er misschien iets romantisch was of behoorde te zijn in dit uurtje wisten ze niet. Het eenige van dien aard, wat Gerrit zei, was: "Dat is door de omstandigheden een dubbeltje op z'n kant geweest!"
Droll deed zijn eene oog dicht, slikte en slokte alsof hem iets in de keel bleef steken, en uitte toen met moeite deze drie woorden: "Ik heet.... Pampel." "Wat, Pampel?" lachte Old Firehand. "Poëtisch klinkt het woord natuurlijk niet; maar dat ik lach is niet zoozeer om dien naam, als wel om het gezicht dat gij daarbij trekt.
De Turken, die zich zelven als stamverwanten dezer Mongolen, Tungusen en andere nomadische volksstammen van Midden-Azië, erkennen, hebben over hunne afzondering van hunne broederen, de volgende mythe of sage, die misschien op een historischen grond berust, maar voor het overige, zooals men gemakkelijk opmerken zal, zeer poëtisch opgesmukt werd.
Soms zei de baron tot den graaf: "Wat staat je kasteel daar toch mooi, met zijn koepels en torens en boomen weerspiegeld in 't water!" Maar de graaf kon niet anders dan antwoorden: "Je weet niet hoe poëtisch en hoe schilderachtig dat oud molentje daar boven 't kerkje op zijn heuvel staat te draaien!"
Menig liefdetooneeltje in de Londensche parken is even idyllisch en teeder en even oprecht, als welke liefde ook, door dichters bezongen, en de vrijage van den boerenknecht is vaak even poëtisch en eerbiedig als die van den jongen hulpprediker, die honigzoete woordjes fluistert in het oor van des vicars dochter tusschen de rozen van haar vaders tuin, in het licht van de eerste bleeke avondsterren.
En Dolly, die van haar vader de gave geërfd had hoogst komiek te vertellen, liet allen bijna van het lachen van hun stoel vallen, toen zij voor de derde of vierde maal, maar steeds in veranderden poëtisch humoristischen vorm, vertelde, hoe zij, toen zij juist begonnen was zich ter eere van den gast met nieuwe strikken te tooien, plotseling het ratelen van het oude voertuig gehoord had, en wie zat daarin?
Het meer is zoo kalm, dat het geheele landschap er zich duidelijk in weerspiegelt en het water dezelfde oranjekleur krijgt als de lucht. Het landschap geeft den indruk van groote rust; ineens wordt het duidelijk, waarom de Finnen zoo poëtisch zijn en zoolang droomend voor zich uit kunnen staren. Men begrijpt dat deze natuur de Finnen gemaakt heeft tot wat zij zijn: een volk van sagen en poëzie.
Maar hoe zoû ze daar zoo hangen! Hoe houd ze het uit! Ze ligt heelemaal in kussens, maar het is toch erg vermoeiend, zeide Toos. Je ziet natuurlijk niets van die kussens, freule. Natuurlijk niet! Het is heel mooi, ik heb nooit zoo iets poëtisch gezien.... Zeg eens, Toos, ik dacht dat je meê zoû doen? Ja freule, maar alleen in het laatste tableau met Etienne Van Erlevoort.
Het schip hield zich onder deze omstandigheden, zooals een klein, bijna ongeladen schip zich in zulke omstandigheden gedragen moet, het om het poëtisch uit te drukken dobberde op de baren. Onder onze medepassagiers is er tot dusver slechts één de vermelding waard.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek