Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Het kwam dus aan op goeden moed, eenen stevigen voetstap en eenen sterken arm; den laatste, om de paraplu in positie te houden, die, door het hemelwater verzadigd, mij op den schouder woog als onze moeder de Aarde op den armen Atlas.
»Bewahre, ja!" zuchtte Barbara en zij dronk eens voor den schrik. »Sedert", hernam de kapelaan, »ben ik nooit uitgegaan zonder deze groote groene paraplu. Tegen den regen heeft zij mij trouw beschermd tegen de hitte van de zon tegen den brand van de hel.
Inderdaad, van eene schildpad had de figuur daar vóór ons wel een weinig. Het ronde lichaam, het dicht op de schouders gedrongene hoofd, de korte, dikke, wijd uit elkander staande beenen dan, bij wijze van staartstompje, de onder den zoom van het opperkleed uitwippende punt van eene reusachtige paraplu
Toen hij uitgelachen en zich de oogen afgedroogd had, vervolgde hij: »Zóóveel over de waarde van parapluen in het algemeen. Wat nu in het bijzonder =die= paraplu betreft die groote groene, mijn lijfstuk, met het kruis en den doodskop zij is mij méér geweest dan een getrouw wandelmakker.
Toen kwam zij daadlijk voor den dag, En Eva sprong wel vijf voet hoog, Nu haar de muis op nieuw bedroog: Zij greep vol angst de paraplu, En gilde: "Spar! daar heb je 't nu, Al hang jij met geheel je lijf Daar op die ton een uur of vijf, De muis is eer jij 't denken kon, Pardoes gesprongen uit de ton!"
Wat vreemde kuren, schuddebolde Madame, die zich verloren moest geven. En Snepvangers ging met zijn paraplu en zijn vischnet onder den arm. Aan het kleine station ontmoette hij de vroolijke menschen, die dagelijks naar de stad gingen werken. Hij mengde zich in hun gesprekken, voelde zich leven. Een mensch moet toch menschen zien, zich niet van de wereld afzonderen!
Je liep, wat je kon, tot je de jonge dame inhaalde, en dan bukte je en maakte je lief: neem mij niet kwalijk, Mejuffrouw, maar u hebt zeker uw paraplu verloren! Ja zeker deed je dat, Halvor. Maar hier ga je met de parasol naar het varken, neemt tanta bij regna, omdat regna het naast bij staat. Maar tanta hoort bij vi; quanta vi, tanta vi, Halvor Mosebø!" De jongens lachten, maar zij bleven er bij.
»Wel," antwoordde hij »dan zou mijne zuster Barbertje misschien alle dagen voor eenen deken een vet hoen hebben mogen braden, in plaats van eene droge metworst voor eenen armen berg-kapelaan!.... Maar de kobolden behoefde ik toch niet te vreezen, zuster! Want ik had altoos mijne paraplu met het heilige kruis bij me."
Hij had in het dorp kennissen gevonden om kaart te spelen, maar hield het huis verdoken. Om eens naar de stad te kunnen gaan had hij dagen lang de noodzakelijkheid doen uitschijnen van een barometer te bezitten. Met zoo'n ding wist men tenminste wat u te wachten stond, regen of wind, of men al of niet zijn paraplu moest meesjouwen op de wandelingen, die zij niet deden.
Doch kom! nu ook geene minuut langer hier onzen luttelen levensduur verschalkt met geeuwen. Hier is je hoed daar je paraplu voorwaarts!" Wel, wij gingen; en ik twijfel geen oogenblik, of mijn vriend had ten volle recht, wanneer hij de collectie rijk en belangwekkend noemde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek