Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Brandstichters, zijt gij! antwoordde hij. Gij vergist u, Kodscha Bascha. Wij zijn heel wat anders. Leerlooiers zijn wij, en om u dat eens duidelijk te maken, zullen wij uw vel eens in behandeling nemen. Niet uw geheele huid, want daarvoor hebben wij geen tijd, maar alleen het deel dat wel goed stevig wezen mag, daar gij er op zitten moet! Osko en Omar helpt eens een handje!
Wij wachtten eenige minuten; toen nam Omar mij op zijn schouders. Past nu dubbel op, dat wij niet vallen, waarschuwde ik. Met mijn verzwikten voet zou een val voor mij dubbel gevaarlijk zijn. Weest maar niet bang, Heer, antwoordde Osko. Ik zal staan, als een boom. De rotskloof is hier zóó eng, dat ik met beide ellebogen er tegen steunen kan. Vaster kan men niet staan.
Allah is met hem! hoorde ik eenigen zeggen. Sheitan sahibi! Hij heult met den duivel, was de meening van anderen. Hoe kan de duivel met hem zijn, daar hij den Koran opeet? Neen, Allah is groot! Zoo gaf ieder zijn meening te kennen, terwijl ik den schutter drie andere kogels gaf, en Halef, Osko en Omar zich beurtelings voor de plank posteerden.
Met deze woorden pakte ik hem bij den arm en nam hem mede. Halef ging met een fakkel vooruit, de heeren van het gerecht, Osko en Omar, benevens de beide herbergiers volgden, terwijl de anderen achter moesten blijven, omdat het binnenste gedeelte der ruïne geen ruimte bood voor zoovele personen. Toen Halef de klimop op zijde schoof, hoorde ik dat de oude een vloek uitstiet. Wat?
Natuurlijk trok ik mij uit het raam terug, de kamer in, en beval Osko en Omar: Vlug, door de voorkamer, en de binnenplaats over, rechts de straat op! Halef bevindt zich tusschen twee vijanden in. Op dat oogenblik vielen er verscheidene schoten. Het waren pistolen, die ik hoorde knallen. De twee genoemden grepen naar hun geweren. Geen geweren! Daar helpt alleen mes en pistool.
En er uit springen kon ik in 't geheel niet van wege mijn voet. Een schot van uit een boschje zou Halef, ondanks zijn drie geweren, ook hulpeloos maken. Osko en Omar droegen den stoel; zich terstond verweren, konden zij evenmin. Wij bevonden ons in een hoogst gevaarlijken toestand. Het bosch was niet zoo dicht, als de slager mij het voorgesteld had.
Voor het oogenblik redeneerden zij nog zoo luid, dat niemand mijn langzaam en voorzichtig achteruit schuiven hooren kon. Het gelukte. Maar hoe nu in den toren te komen. De afstand was wel niet groot, maar ik had niets om op te steunen. Daar werd de deur geopend, en Osko keek naar buiten, wat hij alle twee of drie minuten gedaan had.
Nu ja, viel ik hem in de rede, maar gij zelf hebt vette hamels. Zoek er twee uit en zorg dat ook wij een flink avondeten krijgen. Gij zult er over tevreden zijn. Ik zal voor u zorgen, alsof de Khalif zelf bij mij te gast was! Hij spoedde zich weg. Nu is hij in zijn schik! zei Osko en lachte hartelijk. Ja, maar die blijheid bevalt mij minder.
Het geschiedde, en hij werd onder toezicht van Halef en Osko naar zijn woning gebracht, waar hij het geld moest halen, als ook het schrijfmateriaal. Hij strompelde zachtjes aan naar binnen, en zijn twee wachters gingen mee. De achteraf staande knechten en vrouwen fluisterden met elkaar.
Komaan, dan willen wij de zoldering met het luik nader onderzoeken, zeide ik. Het zou kunnen zijn, dat ze het luik niet hadden gesloten. Maar, daar kunnen wij niet bij! Toen Omar op mijn schouders stond, ging het nog niet, bracht Osko tegen mijn voorstel in. Dan maken wij de pyramide nog hooger. Laat Halef op Omar's schouders gaan zitten. Misschien komen wij er dan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek