Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 november 2025
Maar wat doet het aan 't oneindige? deze orkaan, deze wolk, deze oorlog en vervolgens deze vrede, deze schim, verduisterde ook geen oogenblik het oneindig oog voor 't welk de worm, die van de eene grasspriet op de andere kruipt, even belangrijk is als de arend die van torenspits tot torenspits naar de Notre-Dame vliegt. Wij moeten nog eenmaal naar het noodlottig slagveld terugkeeren.
Een orkaan, die men meenen zou, dat uit een ontzaglijken luchttrekker voortkwam, blies het onderaardsche vuur aan. Nog eenmaal zag ik het gelaat van Hans in den weerschijn van den brand, en ik gevoelde niets meer dan die ontzettende angst van veroordeelden, die aan den mond van een stuk geschut zijn gebonden, op het oogenblik dat het schot afgaat en hunne ledematen in de lucht verstrooit.
De wind verhief zich in steeds sterker wordende vlagen, en dreef de orkaan op zijn witgepluimde wolkekoets steeds nader en nader.
Wij konden in dien gevaarvollen toestand wel twee uren, die zeker nooit uit onze gedachte zullen gaan, doorgebracht hebben, toen de orkaan even snel bedaarde, als hij was opgekomen; alleen stond de zee geweldig hoog en voortdurend wierp zij geheele waterstroomen op het dek; het vreeselijke loeien van den storm had ten minste opgehouden.
Het Belgisch volk antwoordt met stillen eerbied: LEOPOLD!... Maar het tooneel verandert: een bloedig getal verschijnt op de uurplaat des tijds: 1848 is dáár! Uit het Zuiden, uit het Oosten, uit het Noorden verheffen zich sombere wolkgebergten, de zon der beschaving verduistert, de volkeren, van angst verstomd, aanschouwen met verengden boezem den naderenden orkaan.
Op 't oogenblik gaf ik vuur, dog met even weinig goeden uitslag als te vooren. Het dier, niet meer dan ligt geraakt zynde, veroorzaakte ons een wolk van stof met modder gemengd, hoedanige ik nimmer dan in een orkaan gezien heb; en wy keerden zeer schielyk naar de kano te rug.
"Laat de orkaan maar uit het zuiden komen; dat is van den goeden kant." "Als gij het zoo opvat, heb ik niets meer te zeggen," hernam de schipper. Het voorgevoel van John Bunsby bedroog hem niet.
Om drie uur in den morgen was de grootste kracht van den orkaan gebroken. Om vijf uur woei er nog slechts een stijve bries. En om zes was het blakstil en scheen de zon. De zee was kalm geworden. Aan den nog rusteloozen rand van de lagune zag Mapoehi de vernielde lichamen van hen die het land niet hadden kunnen bereiken. Zonder eenigen twijfel waren Tefara en Naoeri daar bij.
De regen viel in stroomen neer, en had spoedig de lage gedeelten van de vlakte in groote plassen herschapen. Van de hellingen stroomde het water aan alle kanten als zoovele beekjes af, en sleepte de losgeraakte aarde en steenen mede. De hevige orkaan deed de struiken ontwortelen en voerde ze mede de lucht in, als waren het stroohalmen.
Bij het aanbreken van den dag op den 2den Juli, kwam eindelijk dat Damavend-gebergte in het gezicht, dat als uit een orkaan van zand te voorschijn trad. De Albatros regelde haren koers zoodanig, dat zij over de stad, die door den heerschenden wind in een wolk van fijn stof gehuld werd, heenstevende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek