Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 november 2025
Er zou misschien nog wel eens een tijd komen, dat hij haar dankbaar was voor haar weigering. Wie weet, als hij eens dol en door en door verliefd werd, bijvoorbeeld op de onbekende schrijfster van de minnebrieven.... Hij dacht even ernstig na.
Zijn voornemen werd echter verijdeld door de onbekende wegen, die hij nam; zoodat, toen de avond hem overviel, hij zich slechts op de grenzen van het West-Riding van Yorkshire bevond. Nu hadden man en paard behoefte aan verkwikking, en het was bovendien, noodig naar een plaats uit te zien, om den snel naderenden nacht door te brengen.
Een onzer had namelijk den kamp gewaagd met een der bewoners van deze wildernis; en allen, die getuigen van dezen strijd waren geweest, brandden van begeerte om mij het voorgevallene te vertellen. Een der Quechuas, die vooruit ging, had eensklaps in het bosch iets vreemds gezien, en was stil blijven staan om dat onbekende voorwerp meer van nabij op te nemen.
Met een zwijgenden groet wilde hij juist voorbijgaan, toen de onbekende op eens zijn naam uitsprak, en zonder op te staan en zonder nadere inleiding vroeg, of hij al kennis met zijn Radjpoet's gemaakt had.
En hoewel hij wist, dat alle auteurs wel eens dergelijke brieven kregen: mijn hemel, hoeveel romans waren er al op dat thema gebouwd! irriteerde het hem toch, dat hij er maar niet achter kon komen, wie de onbekende was, terwijl zij hem wél kende....
Die schikking nu is blijkbaar niet willekeurig; zij is op wiskunstige gronden ingegeven door de onbekende reden, die de opeenvolging dezer letters heeft geregeld. Het is dunkt mij zeker, dat de oorspronkelijke volzin regelmatig is opgeschreven en daarna omgekeerd volgens eene wet, die ik moet ondekken. Wie den sleutel van dit geheimschrift bezat, zou het vlug lezen. Maar welke is die sleutel?
Om volkomen eerlijk spel met den lezer te spelen, moet ik voor mij verklaren, niet te gelooven dat hij ooit naar de Proef-Hoeve terugkeerde. Ik geloof dat hij lang en aarzelend bleef rondzwerven in de velden om Hickleybrow, en dat hij eindelijk, toen dat gejank begon, den kortsten weg nam om uit zijne verlegenheid te geraken, en zoo het onbekende in.
"Ik ben een Amerikaan zooals u, mevrouw....!" zeide de onbekende, die een oogenblik wachtte totdat de Amerikaansche hem haar naam deed kennen. "Mevrouw Weldon," antwoordde deze. "Mijn naam is Harris, en ik ben geboren in Zuid-Carolina. Maar 't zal nu twintig jaar geleden zijn dat ik mijn land verliet, om naar de pampa's van Bolivia te gaan, en het doet me genoegen landgenooten te ontmoeten."
Zij voelde alleen maar dat het van heel héél verre kwam, als uit een andere, haar onbekende wereld en reeds meer dan eens had zij er aan gedacht om aan den ouden schoolmeester van 't dorp te gaan vragen waar dat alles toch wel lag, en hoever het wel was, en hoeveel dagen en nachten men wel reizen moest om er heen te komen.
"Op 't kerkhof?" "Ik heb geen geld, en bovendien zou de pastoor het niet toestaan." "Wat dan?..." "Als u me zou willen helpen..." "Ik ben erg zwak," antwoordde de onbekende, die zich allengs op den grond had laten neervallen, steunend met beide handen op den grond. "Ik ben gewond ...ik heb in twee dagen niet gegeten en niet geslapen... Is hier vannacht niemand gekomen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek