Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Ze kon wel in 't zoete geharrewar van al hare ommentweer doezelende ideeën 't zicht herkennen van Madeleen en Romaan, van Wiezeken en tante Olympe, van Ameye.... Ze tastte nog het werkelijke leven, maar 't en bezeerde haar niet. En Bella babbelde. En daarhooge togen de wolken voorbij.
Hij merkte hoe ze vermagerd was en hoe hare wangen, mat van verve, de donkerte van hare oogen nog versomberden. Hij had medelijden. Een blauwe ader sloeg uit op hare slapen. Hij wilde 't allemaal wegbabbelen met plezierig getater. Er is nieuws, hoor! Hij vertelde dat tante Olympe ganschelijk genezen was, sinds zijn huwelijk, en dat ook hier het geluk teruggekomen was.
En 't was voor tante Olympe een donderend gebod. Ze had schoon te bidden heele reesems verduldige rozenkransen, ze had schoon de medehulp van Onze-lieve-Vrouwe in te roepen en de tusschenkomst van den heiligen Antoon, die in alle omstandigheden zoo braaf en genadig was geweest niets baatte. Onophoudelijk hoorde ze 't vreeslijke gebod. 's Nachts kon ze niet slapen.
Heeft Romaan wat geëten, dezen uchtend, tante Olympe? Een walm koffie opgesnoven.... Dat is buiten reden! Hij liet zich ten halve kwaad en eischte dat Romaan dadelijk een paar eieren zuipen zou. Hij was daarbinst stille aan het tateren met Goedele, die hem sprakeloos, met vage bewondering, had beluisterd.
Men hoorde ze van den morgen tot den avond. 't Waren goede herten. En hoe geraken ze aan hun brood? Ja, hoe geraken ze aan hun brood!... Tante Olympe zette zich bedenkelijk neer, en lonkte naar Madeleen, en vouwde hare handen over haren schoot, daarna eens smakkend, alsof ze iets zeggen zou van gewichte. Ze deed hare duimen overeen draaien. Ja, mijnheer Johannes ... ze naait.
Gevieren tante Olympe was thuis gebleven om alles weg te ruimen wat tot een pijnlijke herinnering aanleiding kon geven gevieren volgden ze te voete de koetse en ze zagen even, in hun voortdurend geween, de menschen van weerskanten groeten en verwonderd blijven staan, al kijkend naar dien rijkemans wagen rijzekens begeleid.
Toch hebben in het laatst der 18e eeuw reeds een aantal Fransche vrouwen, onder leiding van de schoone, later onthoofde, Olympe de Gouges, eenigen tijd zeer krachtig voor vrouwenkiesrecht gestreden.
Ze dacht niet aan 't geld, dat moeder haar had meegegeven, en ook het uitzonderlijk gedoe van moeder had haar geen oogenblik opgehouden. Alle feitjes, die gezamenlijk den morgen en den noene uitmaakten, 't waren feitjes buiten haar en ze leefde langzaam daartusschen. Ze kocht een pakje snuisteringen voor tante Olympe. Die goeie tante Olympe!
Madeleen keek schuw op naar hem, en ze toetste met haar hert zijn droevig gepeins, en een groot verdriet zeeg over haar. 't Is een deugdelijke slaap, fluisterde tante Olympe. Ze kromde haren ronden rugge over 't bedde en lei den poesjenel aan 't voetende, nevens 't schaapje, en dook voorzichtig de lichte handjes van Wiezeken onder het deken.
Ze werd gewaar dat men haar meesleepte in al dees wanhoopsdoening en dat zij niet tegenstribbelen kon. Tante Olympe stond vóor 't venster naar de daken der huizen te kijken. Goedele merkte hoe haar ouden rugge opsnokte af en toe, en hoe onophoudend haar bevende hand het tipje van den blauwen voorschoot over hare oogen bracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek