Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Daarna had hij hem naar zijne woning laten vervoeren, terwijl hij de bemanning van de Genius verzocht om de redding der schipbreukelingen, gedurende eenige uren slechts, geheim te houden. Dit geschiedde.... En de lezer weet het overige. Professor Sylvius Hog sprak toen met Ole Kamp af, dat hij bij de trekking tegenwoordig zoude zijn. Maar, zou hij daartoe kracht genoeg bezitten? Ja, zeker!
Maar waarom? Was het niet om de winsten aan haar, aan zijn verloofde, thuis te kunnen brengen, aan haar met wie hij bij zijne terugkomst in het huwelijk zou treden! Arme Ole! Wat vertelde hij toch in dien brief?
De padrona keek triomfantelijk van uit haar hoek, de handen gevouwen op den buik, 't gezicht toeschietelijk, lacherig met een schapemondje. Bij het flamengo-dansen in theaters, zetten de danseressen een manshoed op, meestal van een der toeschouwers. «Olé, olé," blerde Consuela.
Verondersteld, dat het schip van Ole Kamp naar de een of andere havenplaats der Vereenigde Staten gezeild is, dan ligt toch daarin de verklaring, dat geen enkele zijner brieven in Europa is aangekomen." »Naar eene havenplaats der Vereenigde Staten...., mijnheer Sylvius?" »Ja, zeker. Zoo iets gebeurt ongetwijfeld meer." »Ja wel, maar..."
Hij spoorde den ijver aan van allen, die medewerkten bij de nasporingen naar de Viken. Zijn geheele bestaan loste zich in die eene gedachte op: »Ole Kamp moet weergevonden worden! Ole Kamp moet weergevonden worden!" Hij achtte het zelfs noodig weer op reis te gaan, ongetwijfeld voor een doel, dat in nauw verband met die nasporingen stond, die van zooveel belang voor de familie Hansen waren.
Gij hebt dus het recht niet te verzekeren, dat Ole Kamp dood is, althans zoolang niet het werkelijk of vermoedelijk bewijs geleverd is, dat onze stuurman bij de ramp van de Viken omgekomen is." »Maar, waarom hebt gij uwe overtuiging niet aan mijne kinderen meegedeeld?" vroeg vrouw Hansen vrij sluw.
Ole Kamp." Dat was dus het geheim van den jeugdigen zeeman! Dat was dan die kans, waarop hij vast rekende, om een vermogen aan zijne bruid te kunnen brengen! Een loterijbriefje, dat hij voor zijn vertrek van Bergen gekocht had!.... En op het oogenblik dat de Viken ging zinken, had hij het, met een laatst vaarwel aan Hulda, in eene flesch gesloten en in zee geworpen!
»Waarlijk, ik dacht, dat mijne zuster koener was. Ja, koener en meer geestkracht had!... Wat drommel, gij hebt pas een brief ontvangen, waarin Ole schrijft, dat de Viken binnen een maand in de haven zal teruggekeerd zijn, en gij haalt u zulke muizenissen in het hoofd...." »Neen, geen muizenissen in het hoofd, broeder Joël, maar.... zorgen in het hart!" »Kom, laat ons eens uitrekenen.
Nu zullen we eens hooren, hoe Ole Luk-Oie op iederen avond van een week bij een kleinen jongen, Hjalmar geheeten, kwam, en wat hij hem vertelde. Het zijn zeven verhaaltjes; want er zijn zeven dagen in de week. Maandag.
«Het is ongeloofelijk, hoeveel oudere menschen er zijn, die mij zoo heel graag zouden willen hebben,» zeide Ole Luk-Oie. «Dat zijn inzonderheid diegenen, die het een of ander kwaad gedaan hebben. «Goede, kleine Ole!» zeggen zij tegen mij, «wij kunnen de oogen niet dichtdoen, en zoo liggen wij den heelen nacht en zien al onze booze daden, die als kleine leelijke kaboutermannetjes op den rand van het bed zitten en ons met heet water bespuiten; mocht gij maar komen en ze wegjagen, dan zouden wij gerust kunnen slapen.» Daarop slaken zij een diepen zucht. «Wij zouden er waarlijk graag voor betalen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek