Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Allen, niet één uitgezonderd, verklaarden er zich bereid toe, en Old Firehand koos er drie uit, die hij als het geschiktst daartoe beschouwde, namelijk Tante Droll, Humply-Bill en den Gunstick-Uncle: deze drie waren zeer vereerd met zulk een post van vertrouwen belast te worden.
"Dan zullen wij de pijp laten rondgaan," vervolgde Old Shatterhand. "Ik zal u de woorden voorzeggen, die gij daarbij nazeggen moet." "Zeg ze, ik zal ze nazeggen." Deze bereidwilligheid scheen een goed teeken te zijn, en deed den goedhartigen jager innig genoegen; maar toch kon hij niet nalaten er een waarschuwing bij te voegen: "Ik hoop, dat gij het dezen keer eerlijk meent.
»Gij begrijpt hoe ik mij tegen deze onderstelling verdedigde, en met welk eene onuitsprekelijke blijdschap ik van hem de verzekering hoorde, dat ik mij in Helena bedrogen had, die hare geheime liefde aan hare moeder had bekend. »All is well that ends well!" zegt old Will, en ik behoef u niet te zeggen dat van toen af alles voor mij ging als op rolletjes.
Old Shatterhand riep zijn metgezellen eenige woorden toe, waarop zij neerknielden en hun geweren aanlegden. Hij zelf schoot zijn berendooder af, waarvan de knal boven het gehuil uit klonk, en legde terstond daarop de karabijn aan zijn wang. Oogenblikkelijk werd alles doodstil. "Wat is dat?" riep hij zoo luid, dat allen het hoorden.
Eerst toen het over een met gras begroeide boomlooze plek liep, steeg Old Firehand van zijn paard af, om het te onderzoeken, daar de grashalmen dienaangaande beter opheldering konden geven, dan het lage woud-mos. Toen hij de indrukken nauwlettend bekeken had, zeide hij: "De kerels zijn ons ongeveer een Engelsche mijl vooruit, want het spoor is op zijn hoogst een halfuur oud.
"Het was een geweerschot!" antwoordde Old Firehand. "Het oogenblik is gekomen. Bij elke drie paarden blijft één man achter, de anderen voortreden! Afstijgen!" In een ommezien stonden ruim dertig man, ieder met zijn geweer in de hand, gereed om hem te volgen.
Zoodra zij zich daar bevonden, vroeg de ambtenaar of het mogelijk geweest was het gesprek af te luisteren. De jager verhaalde hem alles wat hij gehoord had, en sprak de overtuiging uit, dat de zaak uitmuntend van stapel zou loopen. Na nog eenige woorden met elkander gewisseld te hebben, gingen zij van elkander af, om te gaan slapen. Old Firehand ontwaakte den volgenden morgen reeds in de vroegte.
Gewoonlijk wachten de roodhuiden tot den volgenden dag; maar hier hebben zij zich den tijd niet gegund, schijnt het." "Het jammerste is," merkte Old Firehand aan, "dat die teekening nu verloren is." "Nog niet. Wij hebben die twee hoofdmannen als gevangenen. Misschien kunnen wij die voor de teekening uitwisselen?" "Als het papier nog bestaat, en niet reeds verscheurd is." "Verscheurd?
Men zal dadelijk de moordenaars hier brengen, om hen aan den paal te doen sterven." "Wij zouden dat liever niet willen zien," antwoordde Old Shatterhand. "Zijt gijlieden dan lafhartigen, die bang zijn om het stroomende bloed te zien? In dat geval moeten wij u als zoodanig behandelen, en behoeven wij ons niet aan mijn belofte te houden." "Wij zijn christenen.
Ik zie hen reeds op hooge pooten komen aanzetten met wie weet welke eischen. En wij? Wat zullen wij daarop antwoorden?" "Nu, wat zoudt gij denken?" vroeg Old Firehand, terwijl hij een schalksch uitvorschenden blik op den kleine wierp. "Kunt gij dat nog vragen!" was het antwoord. "Geen duit, geen roode duit wordt hun toegestaan. Of was uw plan om hun een hoog losgeld te betalen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek