Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 oktober 2025
Mevrouw T.... had welstaanshalve deze gedenkschriften niet uitgegeven, en leefde van een kleine rente, die haar, men weet niet hoe, was overgebleven. Zij leefde van 't hof verwijderd! een "zeer gemengde wereld," zooals zij het in haar edele, fiere en armoedige verlatenheid noemde.
Sir John, die hen meermalen ging opzoeken, bracht verhalen mee omtrent de gunst waarin zij stonden, die ieder versteld deden staan. Mevrouw Dashwood had nog nooit in haar leven zulke lieve meisjes ontmoet; ze had hun ieder een naaldenboekje gegeven, het werk van een of anderen vreemden vluchteling; zij noemde Lucy bij haar voornaam, en zij wist niet, hoe zij het ooit zonder hen zou stellen.
De minister noemde het auteursrecht een jus sui generis, noch tot de zakelijke, noch tot de persoonlijke rechten behoorende, maar dat gerangschikt moest worden onder de absolute vermogensrechten. Bij de artikelsgewijze behandeling, die den volgenden dag plaats had , werd o. a. de duur van het auteursrecht besproken.
"En dat ze jou nooit vooraf vertellen, waarheen ze gaan," plaagde Nel. Eindelijk waren allen aangekleed en ging ieder met een keurige "vacantie-kuif", zooals Leni 't noemde, naar beneden. "Goeden morgen, goeden morgen!" klonk het vroolijk, toen 't vijftal de huiskamer binnen kwam stormen. "Wel verbazend, kinderen, wat ben jullie vroeg," zei vader, "zoo mag ik het zien."
"Wel neen, ik noemde hem Dorus, maar hij mij niet Augusta." "Zoo!" "Wat zal 't mij een genot zijn om U weer de hand te drukken, beste vriend, en U te hooren zeggen: "Je hebt nu methode en school genoeg. Ga nu je gang maar: je wildzang is kamerzang geworden." O! ik verdiep me nog zoo graag in den tijd, toen ik bij U was; spoedig hoop ik allen in gezondheid weer te zien.
Inderdaad bevond ik mij tegenover aardsche voortbrengselen, maar op eene reusachtige leest geschoeid. Mijn oom noemde ze oogenblikkelijk bij hun naam. "Het is een woud van paddestoelen," zeide hij.
En Plato's Atlantis was maar niet een eilandje, neen, hij beschreef het, als grooter dan Azië en Afrika samen, en dichtte er eene beschaving aan toe, zoo aanzienlijk en hoog, dat hij ze »De gouden eeuw« noemde. De bewoners waren evenwel zeer boos en slecht, en daarom was het door de goden verdelgd.
Hedwig vond het vreemd dat hij dien vroeg, iedereen wist toch natuurlijk dat Tieka's Duitsche gouvernante elk oogenblik verwacht kon worden! De knecht scheen hiervan echter volstrekt niet op de hoogte te wezen en ze noemde hem haar naam en liet zich den weg wijzen naar een vertrekje aan 't eind der gang.
»De Koning van Aegypte, die zichzelven den nieuwen Dionysos noemde, was een zwakke man, die zelfs door zijne geboorte niet het volle recht op de regeering had. Gij weet dat hij bij het volk »de fluitspeler" heette. Hij kende dan ook werkelijk geen grooter genot dan muziek te hooren, en zelf bespeelde hij meer dan één instrument, en dat in het geheel niet slecht.
Het was een vraag van expansie en van nationale vereeniging. Men noemde het streven naar dat ideaal, Scandinavisme, en het bedoelde niet alleen een verbroedering maar ook een nauwe aaneensluiting van de drie rijken van het Noorden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek