Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Jammer dat ge 't nu niet zien kunt, want het orgel is ook allerliefst, wit met verguld; maar 't mooiste van alles zoudt ge zeker de wapens keuren, die langs de wanden boven eenige overdekte zitbanken prijken. Wat hebben die kleuren zich, al sedert meer dan twee eeuwen, uitstekend goed gehouden, en dat verguldsel ook, heel anders dan van dien Moriaan aan de overzijde.
Ook Willem toefde niet langer, maar keerde naar De Moriaan terug, en zat er met den molenaar en nog eenigen tot laat in den nacht, en dronk een stout glas bier, maar hoorde telkens die woorden: "Dwing mij niet tot verachting!" Door het kerkhof van de dorpsstraat gescheiden, en alzoo in een schuine richting tegenover het dorp, ligt een kleine boerenhoeve.
Willems zag dan wel eens glimlachend naar die soort van kunst op, of gaf alleen door een licht schouderophalen te kennen, dat hij het niet precies met haar eens was, maar haar duidelijk te maken, waarom niet, dat was den moriaan geschuurd, en de goede man hield niet van gewaagde ondernemingen. En nu, dominé Willems was drie en twintig jaar getrouwd!
En Elsje kreeg wel een ijselijke kleur, en keek wel schuchter in 't ronde, maar toch, zij stak Willem haar handje toe, en hij kwam nader, en zij sloeg de oogen neder, en hij glimlachte, en zij welnu, zij deed wat Willem begeerde. Weinige dagen na het verhaalde heerschte er in den vooravond, binnen de gelagkamer van De vergulde Moriaan een bijzondere drukte.
't Is De Vergulde Moriaan waarbinnen inzonderheid des Zaterdags-avonds voorbereiding, en des Zondags-avonds nabetrachting wordt gehouden vóór of van hetgeen men hooren zal of vernomen heeft.... hier, in dit groote gebouw aan uw rechterzijde.
"Dat is hetzelfde onbeschaamde meid!" zeide Tante, glimlachende: "ik laat mijn fontanges uit Parijs komen, omdat zij hier niet goed gemaakt worden, en ik zou er u haast naar toe sturen, om school te gaan en wat eerbiediger te leeren worden jegens menschen van meer jaren." "'t Is den moriaan geschuurd," zeide ik: "of UEd. haar al de les leest."
In elk geval hebben wij slechts een kleine wandeling te maken, want het huis waar gij wezen moet, staat geen tweehonderd schreden van de plaats verwijderd waar wij ons nu bevinden. Nietwaar, alles gewent, en voorzeker ziet gij nu reeds meer dan toen gij daar straks uit het volle licht kwaamt? Welnu, dat huis ter linkerzijde, 't is De Vergulde Moriaan.
Laat ons dus die arme walvisschen met vrede laten; zij hebben reeds genoeg met hunne natuurlijke vijanden, de pot- zwaard- en zaagvisschen te doen, zonder dat gij er u mee hoeft te bemoeien." Men kan zich voorstellen welk gezicht de Amerikaan bij deze zedeles trok. Het was den moriaan gewasschen, om zulk een reden aan een visscher te willen opgeven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek