Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Hij weerde zich zoo, dat hij van zijn post ontzet werd. Nu was hij met vrouw en kinderen geheel zonder brood en huisvesting. De bisschop deed hem bij zich komen, berispte hem welwillend en stelde hem tot oppasser der kerk aan. In negen jaren had Monseigneur Bienvenu door edele daden en een liefderijk gedrag de stad Digne met een soort van teedere, kinderlijke vereering voor zich vervuld.
Zijt gij degeen, wien het volk monseigneur Bienvenu noemt?" "Die ben ik." Half glimlachend hernam de grijsaard: "Dan zijt gij mijn bisschop." "Zoo gij wilt!" "Ga binnen, mijnheer." Het oude lid der conventie stak den bisschop zijn hand toe, maar deze nam ze niet aan, hij zeide slechts: "Ik zie met genoegen, dat men mij verkeerd ingelicht heeft. Gij schijnt in geenen deele ziek!"
Ofschoon Monseigneur Bienvenu niets minder dan een politiek persoon geweest zij, is 't hier misschien toch de plaats, om met een enkel woord te vermelden, welke zijn houding was in de toenmalige gebeurtenissen, in de veronderstelling althans dat Monseigneur Bienvenu er ooit aan gedacht hebbe, eene houding aan te nemen.
Toen de installatie had plaats gehad, verwachtte de stad, dat haar bisschop de handen aan het werk zou slaan. Het Bisschoppelijk paleis te D. grensde aan het gasthuis. Het Bisschoppelijk paleis was een groot, fraai hôtel, in 't begin der vorige eeuw gebouwd door Monseigneur Henri Puget, docter in de theologie bij de faculteit van Parijs en abt van Simore, die in 1712 bisschop van D. was.
Men gevoelde zoozeer de onmogelijkheid om bij Monseigneur Bienvenu eenigszins vooruit te komen, dat de nauwelijks door hem gewijde seminaristen zich bij de aartsbisschoppen van Aix of van Auch deden aanbevelen en zoo schielijk mogelijk weggingen. Want, wij herhalen het: ieder wil vooruit!
Hoe het zij, er zijn menschen op de wereld zijn zij menschen? die duidelijk aan den gezichteinder van den droom de hoogten van het volstrekte zien, en die een visioen van den ontzettenden berg der oneindigheid hebben. Monseigneur behoorde niet tot dezulken; Monseigneur Bienvenu was geen genie, geen groote geest.
De Parijsche Universiteit gaat in haar edelen ijver zelfs zoover, dat zij Monseigneur Jean dreigt met den banvloek, wanneer hij het bod van de Engelschen afslaat. Eindelijk tegen half November besluit hij tot den verkoop voor tienduizend gouden kronen. Voorwaar een koninklijke prijs. Van Arras wordt Jeanne nu vervoerd naar Crotoy en aldaar aan haar doodsvijanden overgeleverd.
Hij meende in deze wijze van sterven God niet te zien; om de waarheid te zeggen want de kleine tegenstrijdigheden van groote harten moeten evenzeer als het overige aangewezen worden hij, die zoo dikwijls om het "Hoogwaarde heer" lachte, voelde zich eenigszins gekrenkt, dat hij niet "Monseigneur" werd genoemd, en was bijna in verzoeking met "burger" te antwoorden.
»Ik antwoordde dat ik tot mijn spijt de bienveillance van Monseigneur de M. niet verdienen kon, daar ik in gelijke position délicate was tegenover mijn vaderland, al was het uit verschillende oorzaak, dat ik niet naar Holland dacht weer te keeren, dat ik mij zelfs niet verder in België zou begeven dan 't kasteel van mijn gastheer en dat ik welhaast naar Parijs dacht te gaan."
Het geweten is vereeniging van alle wetenschap, die in ons is." Monseigneur Bienvenu luisterde, eenigszins verwonderd, naar deze voor hem nieuwe taal. De oude man vervolgde: "Toen het Lodewijk XVI gold, heb ik neen gezegd. Ik geloof niet dat ik het recht heb een mensch te dooden; maar ik voel mij verplicht het kwaad uit te roeien. Ik heb voor het einde van den tiran gestemd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek