Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 oktober 2025
En het besef, dat hij dit deed, maakte hem vaak zoo mismoedig, dat hij aan het begin van de negentiende eeuw wel twintig jaar voorbij liet gaan, zonder iets van beteekenis aan het werk toe te voegen; den Faust beschouwde hij als een dolle kluyt, als een vergaarbak voor allerlei "dramatiesch-humoristischen onzin", voor burleske toespelingen op tijdgenooten, voor te laat geboren Xeniën, die met het onderwerp niets hadden te maken.
De Wagandadragers zijn uitgeput en mismoedig; ze trillen van kou en zijn blijkbaar buiten staat, verder te marcheeren. Ze blijven dus allen met de boys achter en gaan naar beneden naar Boetanoeka, om samen te zijn met de in Bihunga en Nakitawa ontslagen gezellen. Van nu af gaan we enkel met de Bakongo verder; de overcomplete lasten worden achtergelaten en zullen later afgehaald worden.
Terwijl de proost, door dit slecht onthaal mismoedig, wat brood en melk poogde te nuttigen, vernam ik over den toestand der zaken in Kerlingaland zeer bedroevende dingen. De tijding van den moord des graven heeft de tweespalt tusschen de Ambachten gezaaid, waarvan velen geweigerd hebben te wapen te komen, om de verantwoordelijkheid der misdaad zelfs niet in schijn te aanvaarden.
"Kom," antwoordde de ander, "houd je nou maar zoo groot niet. Ik ken de heele geschiedenis, en al kende ik die niet, dan zou ik die toch op je gezicht kunnen lezen." "Pas op, kerel, je vergist je!" zeide Rodolphe; "weliswaar ben ik vanavond een beetje mismoedig, waar wat de oorzaak daarvan betreft, sla je de plank heelemaal mis." "Ach, Rodolphe, waarom strijdt je toch zoo tegen?
De dragers, die geen vermoeden hebben omtrent het onbekende land, waarheen de tocht gaat, marcheeren mismoedig en met een langzaamheid, die iemand tot wanhoop zou kunnen brengen. Reeds twintig minuten, nadat ze Bujongolo verlaten hadden, maakten ze halt en ontstaken een vuur, waar ze bij gingen zitten rooken. Na nog een half uur herhaalde zich dat verschijnsel.
Op een vroegen lentemorgen van het jaar 1831, het was eenen Dinsdag, trad Kobus Noppe van de straat in zijne woning, stapte langzaam tot het diepe der kamer, trok eenen stoel nevens de kas van het uurwerk en liet zich als mismoedig er op nedervallen. Eene uitdrukking van slechte luim benevelde zijn gelaat, hij liet het hoofd op de borst zakken en zonk weg in gepeinzen.
"Dus kwam ze eigenlijk nooit buiten?" vroeg hij nog eens, nu rechtstreeks aan de moeder. Die trok mismoedig de schouders op. "'k Zou je raden, vrouw Plas," zei de dokter, "zoek een dienstje voor 'r van tusschen twaalf en tweeën naar huis, of iets bij kinderen. Ze moet de frissche lucht hebben.... ze is bloedarm, begrijp je.... en wat achterlijk hè?.... hoe oud ben je nu al?"....
Ik bleef steeds gearresteerd, en was uittermaten mismoedig. Des daags daar aan volgende trokken wy zuidwestwaarts, en doorwaadden een zeer diep moeras, waar in wy nat bezweet ingingen, vermits wy tot hier toe te schielyk gegaan hadden: maar de gezondheid van onze soldaaten was geen zaak, waar over men zig bekreunde, van hoe veel aanbelang zy ook voor den goeden uitslag onzer onderneming was.
De zaal uit, een lange, vreemd kronkelende gang door, doolhof, gelijk aan het Labyrinth, waar Thezeus door Ariadne geleid werd om den Minotaurus te verslaan, gingen wij links, rechts, Charis wederom geblinddoekt en ik verloren in te-vergeefsche bespieding welke richtingen wij namen, links en rechts en wederom rechts en links.... Tot ik niet meer wist en mijn ezelkop mismoedig schudde.
Mismoedig haalde hij de schouders op en vervolgde zijn weg door het eenzame woud. Na eenigen tijd kwam hij langs eene open plek tusschen de struiken, waar hij eene jonkvrouw vond met het lijk van een ridder in de armen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek