Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Miranda, kloeg Snepvangers en hij kreeg een krop in de keel, al mijn vogels zijn gaan vliegen!... Zij is ook weg, fluisterde Miranda. Och, zei Snepvangers, die niet geluisterd had, maar al mijn vogels... Is zij weg, Miranda? polste Madame die wel iets wist van de vrouw van den houtdraaier.
Maar de kinderen, nokte zij, de arme kinderen. De arme kinderen!... Zij rilden onder het vreemd geweld dat in den nacht door de lucht joeg en weenden samen... De wereld was uit haar gronden gerukt en boosheid en moordzucht hielden feest. Nu verloren de menschen hun bezinning en wisten wat oorlog was en vrede. Reeds vroeg kwam Miranda hem halen om te gaan kijken naar de verwoesting.
Ik zou dat wel eens willen gaan zien, bedacht Snepvangers. Dat past u niet, Papa, op uwen ouderdom... Maar, Antoine, vermits de zaal zoo schoon is... Ik zeg u dat het u niet past... 't is voor de jonkheid... Goed, Antoine, zóó erg ben ik er niet op verzot... Een der volgende avonden, wanneer Snepvangers thuis kwam, werd hij opgewacht door Miranda.
De situatie was altijd goed, spotte Miranda bitter. Ik heb me nooit laten beetnemen, loog Snepvangers met overtuiging, vraag het maar aan mijn vrouw... Maar ik wou niemand ontmoedigen... Madame zat suf met de handen in den schoot en gaf geen bescheid. Als ik maar wist waarheen, bekende Miranda, al was het naar het einde der wereld.
Zij zijn allemaal al lang dood, Mama, die vogeltjes zijn niet bestand om in de wijde wereld rond te vliegen. Wij zullen opnieuw beginnen te kweeken!... Neen, Mama ... ik herbegin niet meer.... Ik zou altijd denken aan dees moment ... en als ik nog eens vogels wil zien dan ga ik maar naar Miranda ... 't is mijn schuld ... ik had vlechtdraad voor de ruiten moeten spannen ...
De dames begroeten elkaar hartelijk, en hoewel ze beiden "doodmoe" zijn, neemt haar gebabbel geen einde, tot de schaduwen langer worden, de zon een rooden gloed werpt over het groene gras, en de nog steeds druk pratende wandelaars hunne schreden richten naar de wachtende rijtuigen, "'t Is gezellig geweest," zegt Miranda bij het afscheid, en haastig wipt ze de stoep op, om zich te gaan kleeden voor het diner en zich verder voor te bereiden op den misschien nog veel drukkeren avond van bals en partijen, die haar wacht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek