Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Ze zagen het koppel wegtrekken, zwoegend onder hun gepak. Het dikke winkelvrouwtje dat nooit buiten kwam, trippelde voor haar man uit en was ook nu weer baas, terwijl Sander, de sluwe bepeinzer, kalm aan zijn pijpje trok en haar gedwee volgde. Hardloopers, riep Snepvangers hen na. Ik ga dan ook maar niet zien, besloot Miranda.
Dank, Snepvangers... ik heb nog over dat woord nagedacht... het was zoo boos niet bedoeld... alle fortuinen worden zoo opgebouwd... met arbeid schraapt men het niet bijeen... Antoine zal niet slechter zijn dan anderen... 't Is een van den nieuwen tijd, Miranda... 't is misschien wel woeker... maar Albertken en de kinderen zullen er later goed bij varen...
Hij doorgrondt den mensch evenals vroeger; hij kent de boosheid nog, zooals de schildering van Jachimo doet zien; maar hij geeft telkens blijken van een zachtmoedige beoordeeling, van een edele vergevensgezindheid; en gaarne laat hij het oog rusten op wat schoon en liefelijk is, op jeugdige onschuldige paren, zooals Florizel en Perdita, Ferdinand en Miranda; op edele vrouwen, bij alle zachtheid sterk door reinheid, deugd, liefde en trouw, zooals Hermione en Imogeen.
Zij bezit een prachtige gothische kerk, en al kan zij niet wedijveren met Toledo, zij heeft paleizen en particuliere woningen aan te wijzen, die uitmunten door groote schoonheid, zooals het paleis Cordon, de Casa Miranda, de Casa de los Cubos, en het paleis der markiezen de Argulo, welke door het zuiver renaissance-karakter van hun bouwtrant gunstig afsteken bij de al te nuchtere, of overladen paleizen van Saragossa of Valencia.
Ik weet het uit de beste bron ... van iemand die een officier kent!... En Snepvangers werd dikwijls wakker zonder dat er iets veranderde. Hij miste nu zijn Münchener bier, zijn kanaries en zijn onbekommerd leven van voorheen. Een bestendige onzekerheid kwelde hem. Dikwijls zocht hij troost op den werkzolder van Miranda. Zijn vriend vergat zijn werk en kwam naast hem zitten voor de vogelkooi.
Overvloedig licht viel door het achterraam, een ander raam, buiten het hok, zou toelaten de kamer te verluchten. Om de kooi te bouwen wendde hij zich tot den houtdraaier, Miranda van de Paddengracht, die ook andere karweikens aannam en daarbij een kweeker bleek te zijn.
In de ijle Octoberluchten bulderde het reeds zoo wel bekend kanon. Op Zondagavond kwam een agent in "Het Zwart Paard" den waard aanzeggen direct te sluiten. Waarom, wist niemand... De stad was volledig in 't donker. 's Anderdaags riep men dringend de jongens op om soldaat te worden. Ik geloof toch... aarzelde Miranda. Ja, zei Snepvangers, 't is een rare tijd.
Miranda vindt dit eene uitkomst, nu Virginia in gezelschap van Guy haar motortochtje heeft ondernomen, en zij rijdt getroost met Charles naar Regent's Park, waar zij reeds uit de verte door een oorverdoovend geblaf en gehuil worden begroet.
Virginia neemt op een papiertje het adres der laatst ontdekte specialiteit voor massage in ontvangst, en keert na een vluchtig afscheid terug naar de schilderijententoonstelling, om te zien, of Miranda hare kunstbeschouwing thans heeft geëindigd.
Als ik mijn hand toenijp is het dood, droomde Miranda, ik vraag mij af waarom die beestjes geschapen zijn. Och, zei Snepvangers, die ongeduldig werd en en aan zijn kooi dacht, we moeten ons niks afvragen, maar voortvangen...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek