United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !
Was hij niet van adel en jong? Was hij niet schoon vergeleken bij zijn andere medeburgers? Was hij niet uitmuntend in die dingen, die aan de jongelingen eigen zijn? Was hij niet bemind? Werd hij niet op prijs gesteld? Werd hij niet gaarne door iedereen gezien? Gij zult hierop toch niet neen antwoorden?
Althaemenes, Althaimenes, zoon van Catreus, koning van Creta; daar een orakel voorspeld had dat hij zijn vader zou dooden, verliet hij met zijn zuster Apemosyne zijn vaderland en begaf hij zich naar Rhodus. Daar leefde hij geruimen tijd rustig en door zijn medeburgers geacht.
Voor zulken was de kans nog niet gansch uitgesloten, allengs tot maatschappelijk aanzien te stijgen, door hun medeburgers geroepen te worden tot een der openbare eere-ambten, die te bekleeden den weg baande naar het lidmaatschap van den "grooten Raad." De grootvader van Jean Jacques, David Rousseau, bracht het tot dizenier, dat is een soort ondergeschikt vrederechter in zijn stadskwartier.
Hy is goed voor z'n medeburgers, voor z'n echtgenoot, voor z'n kinderen, voor z'n vrienden, voor z'n dienstboden. Wie er anders over denkt, mag zich ook wel gaan verbeelden dat 'n goudstuk in 't donker zich amuzeert met in 'n cent te veranderen. Feilen, fouten, vergissingen, dwalingen ... wie heeft ze niet?
Is dat goed voor je, Thomas? DR. STOCKMANN. Nou, dat zou ik denken, dat het goed was! Lieve God, wat is het toch heerlijk om zoo broederlijk vereend met je medeburgers te staan! PETRA. En zooveel goeds en nuttigs te doen, vader! DR. STOCKMANN. Ja, en dan nog wel voor je eigen geboorteplaats! MEVR. STOCKMANN. Daar werd gebeld. Binnen! Goeden morgen. DR. STOCKMANN. Welkom, Peter!
Wat is er met Massijn! wat haalt hij zich nu in 't hoofd? vroegen de dorpelingen zich met verwondering af. En toen de een of ander hem soms vroeg wat hij nu toch deed in de uren, die hij eertijds in 't gezelschap van zijn medeburgers placht door te brengen: Lee ...e...ezen, antwoordde hij met een ernstig, afgetrokken gezicht. Het was de waarheid.
Hij leefde in de laatste helft der zesde eeuw voor Chr. Op zijne reizen had hij veel wijsheid opgedaan en werd daarom door zijne medeburgers hoog vereerd. Zelfs droegen zij hem de waarlijk niet gemakkelijke taak op, eene nieuwe staatsregeling voor Athene te ontwerpen.
Hier wachtte Erasmus, de geleerde en beroemde Rotterdammer, den Prins op en overhandigde hem een welkomstgroet, geschreven in de taal der geleerden, het Latijn, en vertaald aldus luidende: »Desiderius Erasmus aan Filips van Bourgondië, Prins van Spanje. Rotterdammer zijnde, heb ik wel willen toonen, dat ik mijne medeburgers niet verlaat.
Toen wist een schrander Athener, #Themistocles#, zijne medeburgers te bewegen, hunne geliefde vaderstad te verlaten, huis en hof aan den vijand prijs te geven en zich op de schepen te redden. Themistocles verzuimde niet deze duistere uitspraak ten gunste van zijn doel uit te leggen.
Vleesch-geknoei in Amerika ah, 'n gruwel afgehakte vingers geconserveerd om 't te besterven! Maar de woning-ellende, de degeneratie-door-armoede, de heenrotting van dicht-bije medeburgers, wien interesseert dat, als 'n zin zich onkuisch voordoet, als 'n beschrijving epischer te geven is, als 'n parabool mishaagt? Welk een minderwaardige tijd is de onze.
Woord Van De Dag