Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
En in de daad, ik moet bekennen dat mijn uiterlijke tooi niet van dien aard was, dat ik er hoog op roemen kon, en in het oog van de zoodanigen, die alleen naar het gewaad de lieden beöordeelen, zeer moest afsteken tegen de nette en zwierige kleedij der stedelingen van dien tijd: ja, dat ik bij de eerste beschouwing veel had van een eenvoudigen marskramer.
De Kalif vouwde het papier open en zei: "Hé, wat wonderlijk schrift! Dat kan ik ook niet lezen. 'k Mocht wel eens weten, wat die letters beduidden. Hoe kom je er aan?" "O", zei de marskramer, "ik heb doos en papier van een anderen marskramer gekregen, en die had ze ergens op de straat gevonden. Als U er plezier in hebt, geef ik U de beide dingen present."
De Vliesridder is met zijn dochter gisteren-morgen om half acht ure uit Amersfoort gereden met een huifwagen van De Geus: te Zoest heeft hij stilgehouden en, aldaar onbescheiden behandeld zijnde door dien zelfden Andries Matthijssen, van wien ik zoo even sprak, hem een stoot gegeven, die bijna bespaard had aan den scherprechter de moeite, hem van dienst te kunnen zijn: althans zoo vertelt kleine Simon de marskramer."
"Graag", zei de Kalif, "ik wil toch eens moeite doen om te weten te komen, wat er op dat papier staat en wat men met dat poeder kan doen. Wie weet, of dat niet ook op het papier te lezen is." De marskramer ging heen, en de Kalif en de grootvizier bleven alleen, met de hoofden bij elkaar over het papier, gebukt. Van pure nieuwsgierigheid vergaten ze hunne prachtige pistolen.
Net wou nu de marskramer zijn kastje weer sluiten, toen de Kalif zei: "O, kijk eens, daar is nog een klein laatje, daarin hebben we nog niet gezien, is daar ook nog iets moois in?" De marskramer trok het laatje open en zei: "Och, neen, daar is niets bijzonders in, alleen eene doos met zwart poeder en een papier met vreemde letters, die ik niet lezen kan."
Toen ik ongeveer honderd schreden verder gegaan was, wendde ik het hoofd nog, eens naar haar om: maar hoe groot was mijn verwondering en tevens mijn spijt, toen ik bemerkte, dat niet langer dezelfde knaap, maar Simon de marskramer achter haar ging met het koffertje op zijn rug.
"Mij dunkt, het eerste!" riep Heer Otto uit. "Ik ging als marskramer. "'t Is wel het eenvoudigste," zeide Fulco. "En daarom aan te bevelen!" meende de edelman. "Het zou ook dit voor hebben, dat het spoediger beslist is," hernam de burchtvrouwe. "Welnu," zeide Fulco, "dan zal ik het wagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek