Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Dat waren de inlichtingen, die Lopepo verschafte. De voornaamste daarvan was verreweg dat Makatit verscheidene marschdagen verloren had, alvorens de rivier te kunnen oversteken, ook dat men nog steeds op zijn spoor was. Toen Cyprianus, Hannibal Pantalucci en James Hilton in hunne legerplaats terugkeerden, vonden zij Bardik en Li geheel en al overstuur.
Die toewijding openbaarde zich van de zijde van Li door de zorg, waarmede hij het linnengoed van Cyprianus waschte, steef en streek, van den kant van Makatit, door de schier godsdienstige oplettendheid en nauwkeurigheid, waarmede hij al de aanwijzingen en bevelen zijns meesters opvolgde. Maar de beide makkers gingen soms wel een beetje ver in hun ijver om "vadertje" genoegen te doen.
Hij besloot dus iederen avond een uur les aan Makatit te geven, die na zijne werkzaamheden in de mijn volbracht te hebben, al zijn vrijen tijd, die hem beschikbaar bleef, aan zijne vorming besteedde. Miss Watkins, op hare beurt ook getroffen door dien zeldzamen ijver, nam op zich den jeugdigen Kaffer bij haar een herhalingscursus te laten doorloopen.
"Wij zijn Makatit kwijt!" riep Li uit. "Ja, maar die Pantalucci, die ellendeling is ons!" antwoordde Cyprianus. En beiden zetten hun giraffen nog meer aan. Een half uur later hadden zij bijna geheel het maisveld in zijne volle breedte overgestoken en bevonden zich op niet meer dan vijfhonderd passen van de plek, waar de Napolitaan gevallen was.
Nu moet betuigd worden, dat Makatit in die omstandigheden naar het noorden trok met een zeer snel vervoermiddel, terwijl tien postpaarden, al werden zij ook geregeld verwisseld, zich bek-af zouden geloopen hebben. Er bleef dus niets anders over dan te trachten den vluchteling zoo spoedig mogelijk te volgen.
Bij afwezigheid van Makatit, die zich voorzichtigheidshalve nog niet in het kamp vertoond had, was Bardik thans belast om het vuur dag en nacht levendig te houden. Die taak vervulde hij met denzelfden ijver als zijn voorganger.
Makatit opende de oogen, haalde diep adem en herkreeg zijn bewustzijn. "Hoera! hoera! De kameraad is uit de klem!" riep Thomas Staal, wien het zweet van het lichaam gutste en die thans met zijne wrijvingen ophield. "Maar kijk dan toch, mijnheer Méré, hij laat zijne kluit aarde, die hij steeds in de samengeknepen vuist houdt, maar niet los."
"Dat is Makatit zelf!" hernam Cyprianus, die zich gehaast had zijn kijker voor het oog te brengen. "Ik herken zijn karretje en zijn struisvogel zeer goed!.... Ja, hij is het!" Hij reikte zijn kijker aan Hannibal Pantalucci over, die zich van de juistheid van het feit kon overtuigen. "Op welken afstand rekent gij dat die man zich thans van ons bevindt?" vroeg Cyprianus.
Vooreerst kreeg men te weten dat een reiziger, die geheel en al aan de beschrijving van Makatit voldeed, de kraal vijf dagen vroeger voorbijgetrokken was. Dat was de eerste tijding, die men sedert weldra twee weken van den vluchteling inwon. Zij was dan ook heel aangenaam en werd dankbaar opgenomen.
"De diamant.... maar dien heb ik niet!.... Ik heb hem nooit gehad!.... Dat zweer ik.... ja, dat zweer ik!" Hij zeide dat op zulk een toon van oprechtheid, dat Cyprianus zeer goed begreep, dat hij zijne eerlijkheid niet meer kon in twijfel trekken. Men weet het bovendien, het had hem steeds veel moeite gekost om Makatit voor den schuldige aan den gepleegden diefstal te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek