Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 november 2025
Toen opende de jonge dochter van den vizier achtereenvolgens de twaalf deuren en het jonge paar stond weldra in de heerlijke, frissche lucht, onder het uitspansel, dat bezaaid was met sterren en bestraald werd door het licht der maan. Zij namen drie tovars goud en uit haar vaders stallen twee van zijn beste paarden.
Verder ben ik gegaan. Ik liep alleen met de drie witte bloemen. De koppen schudden in domlende rust. De hand werd moe van het dragen. De stengels gloeiden tezaam tegen de huid. Buiten de stad, waar de boomen suisden, waar de wind zachtjes waaide, bewogen sterker de narcissen. Het licht van de maan belichtte het goud. De blaadjes waren roerloos. Ze konden zoo witte rozen zijn, witte geluksbloemen.
En nu betaal je voor 'n heelen almanak ... met de verjaardagen van koning en koningin er by, en ook 't weer, en de groenten die je zaaien moet, en paasch, pinkster en hemelvaart, en de kermissen, en de maan, en de paardenmarkten, en printjes van nederlandsche heldendaden ... och, Femke dat alles koop je nu voor één dubbeltje! Is 't waar of niet!
En indien nu het aposelenium-punt samenviel met het meermalen door ons genoemde nulpunt waar de aantrekking van de Aarde tegen die der Maan juist opweegt zou de snelheid van het projectiel afdalen tot nul.
Voor een »goed huwelijk" kon hij aan elken vinger er een krijgen, ook met het vooruitzicht hem naar de maan te vergezellen. Maar hij had geen plan, zeide hij, dáár de rol van Adam met een dochter Eva's te spelen. »Ik ben te bang voor slangen," voegde hij er bij. Secretaris Maston had in die dagen een aanvechting om de vierde man in het projectiel te zijn.
Dat bewoog spookachtig over de vlakte, want de maan was, nog slechts met een bleeken schijn zich aankondigend, te raden achter den Janiculus, die somber golfde tegen bleeke zomernachtlucht. Maar de vlakte, weldra, wemelde van de duizende lichtjes.
De vorst Ien, de opperste rechter uit de Chineesche onderwereld, had hem veroordeeld om niet voor zijn aangezicht te verschijnen voor dat de twaalfhonderdste maan aan den gezichteinder van het Chineesche rijk verscheen. Hij had dus nog een eeuw te leven, een geheele eeuw! Kin-Fo was dus zeer slecht geluimd; het scheen dat alles tegen hem samenspande.
Zij spraken over allerlei als oude vrienden. Eindelijk vroeg de ooievaar, of de jongen geen lust had eens uit te gaan, en wat rond te rijden in den mooien nacht. Ja, dat wilde de jongen heel graag, als de ooievaar het maar zoo wou inrichten, dat hij vóór zonsopgang weer bij de wilde ganzen terug was. Dat beloofde hij, en zoo gingen zij op weg. Mijnheer Ermerik vloog weer recht op de maan af.
Op zekeren avond nam de vader het kind in zijn armen, en wandelde er mede in den tuin, terwijl hij in verrukking fluisterde: "Wat een heerlijke zomeravond!" Het kind, dat toen eerst vijf maanden oud was, nam een oogenblik de wijze van uitdrukking van een volwassene over, en zeide: "De maan schijnt precies zóó, als toen gij mij laatst in het water wierpt!"
Deze maatregelen waren tweeërlei: een om den schok te voorkomen op het oogenblik dat het projectiel de oppervlakte der Maan zou bereiken, de andere om dat nederkomen te vertragen, met andere woorden den val te breken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek