Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Onder het uiten van woedende verwenschingen en vloeken, volgde de man tot aan het portier; maar toen dokter Losberne zich een oogenblik omkeerde, om met den koetsier te spreken, keek hij in het rijtuig en staarde Oliver een oogenblik zóó woest en tegelijk zóó woedend en wraakzuchtig aan, dat de jongen er maandenlang wakend en slapend aan bleef denken.
»En hoe angstig ik ben geweest, en hoe ik heb geleden, en hoe ik naar haar verlang. U zult dat toch niet weigeren, moeder?« »Neen,« zei de oude dame; »ik zal haar alles vertellen.« Ze drukte innig de hand van haar zoon en ging haastig de kamer uit. Terwijl dit gesprek op haastigen toon gevoerd werd, waren Oliver en dokter Losberne in een anderen hoek van de kamer gebleven.
»Dat zou juist zoo vreemd niet zijn onder deze omstandigheden,« antwoordde de dokter, »ofschoon ik niet geloof, dat het 't geval is. Heeft u dezen dief gezien?« »Neen,« antwoordde de oude dame. »Ook niets over hem gehoord?« »Neen.« »Neem me niet kwalijk, mevrouw,« viel Mr. Giles in, »maar ik wou net over hem gaan vertellen, toen Dokter Losberne binnenkwam.« De waarheid was, dat Mr.
Dokter Losberne volgde met Rose en zoo was de vergadering voor het oogenblik opgeheven. Een oude kennis van Oliver legt besliste bewijzen van genie aan den dag en wordt een publiek persoon in de hoofdstad. Op den avond, toen Nancy, nadat zij Mr.
Wij komen er eenige uren eerder aan, maar moeten eerst wat uitrusten; vooral Rose, die misschien meer kracht noodig zal hebben dan u of ik nu nog kunnen voorzien. Maar mijn bloed kookt van verlangen om dat arme vermoorde schepsel te wreken. Welken kant zijn zij uitgegaan?« »Rijd rechtdoor naar het politiebureau, dan komt u nog net bijtijds,« antwoordde dokter Losberne. »Ik blijf hier.«
Dokter Losberne stak zijn handen in zijn zakken en liep verscheidene malen de kamer op en neer; hij bleef telkens stilstaan, balanceerde op zijn teenen en trok zijn wenkbrauwen dreigend samen.
Laat in den avond kwam dokter Losberne. »Het is hard,« zei de goede dokter en wendde zijn hoofd af onder het spreken »zoo jong, zoo bemind; maar er is heel weinig hoop.« Een nieuwe morgen.
»Wat voor doel?« vroeg de dokter. »Eenvoudig, Oliver's familie uit te vinden en voor hem de hand te leggen op de erfenis, waarvan hij als het verhaal waar is wederrechtelijk werd beroofd.« »Ha!« zei de heer Losberne en wuifde zich koelte toe met zijn zakdoek, »dat vergat ik haast.«
Dezelfde hartelijke vriend had met behulp van dokter Losberne zorgvuldig alle kanalen verstopt, waardoor de verschrikkelijke gebeurtenissen, die juist te voren hadden plaats gegrepen, hun ter oore hadden kunnen komen. »'t Is zoo,« redeneerde hij, »ze moeten er binnenkort alles van hooren, maar dat kan op een geschikter oogenblik dan het tegenwoordige gebeuren want slechter gekozen kan het moeielijk zijn.« Zoo reisden zij in stilte voort, ieder verdiept in zijn eigen gedachten omtrent het doel, dat hen te zamen had gebracht, en geen van allen geneigd, uiting te geven aan de gedachten, die in allen bij menigte opkwamen.
»Ja, dat zeg ik ook!« riep mevrouw Maylie uit. »Ik zou ze voor geen geld hier gehaald hebben!« »Alles wat ik er op weet,« zei de heer Losberne eindelijk, terwijl hij met een soort wanhopige bedaardheid ging zitten, »al wat ik er op weet, is, dat we moeten probeeren ons er met een brutaal gezicht doorheen te slaan. Het doel is goed, dat kan ons excuus zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek