Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Niet weinig verheugde zich daar tante Isabel over: zij hield van den jongeman, en zag met leede oogen de huwelijksplannen van Linares met haar nichtje aan. Capitán Tiago was niet thuis. "Kom binnen," zeide de tante in haar krom Spaansch. "Maria, Don Crisóstomo is weer in Gods genade: de aartsbisschop heeft hem 'geëxcomulgeerd." Doch de jongeman kon niet naar haar toe komen.
Veranderingen. De schuchtere Linares was ernstig gestemd en vol ongerustheid. Hij had daar juist een brief ontvangen van Doña Victorina, die in behoorlijke taal overgebracht, zoo luidde: "Geachte Neef, Binnen drie dagen hoop ik van u te vernemen of de alférez u reeds gedood heeft of gij hem. Ik wil niet dat er nog een dag langer voorbijgaat, zonder dat die vlegel zijn straf krijgt.
"Zou ik vandaag ook Padre Dámaso in zijn dorp kunnen vinden?" viel Linares in de rede, zich tot Padre Salvi wendend. "Men heeft me gezegd dat het hier dicht-bij was." "Hij is juist hier, en zal heel gauw komen," antwoordde de pastoor. "Wat doet me dat genoegen!
"Och, pater, dat heeft niets geen haast," zeide Linares bedremmeld. Doch de pater stapte van 't eene eind van de voorgalerij naar 't andere, en mompelde: "Een vrouw, een vrouw!" Zijn gelaat stond niet meer bedroefd of vroolijk; thans drukte het den grootsten ernst uit, en 't scheen dat hij diep nadacht. Padre Salvi keek uit de verte naar dit heele tooneeltje.
Maria Clara, bleek als was, richtte zich half op, en keek met ontstelde oogen naar haar vader, naar Doña Victorina en naar Linares. Deze kreeg een kleur, Capitán Tiago sloeg de oogen neer, en de dame liet volgen: "Clarita, denk daar steeds aan: trouw nooit met een man die geen broek aan heeft. Je loopt kans dat zelfs de honden je beleedigen."
Op een middag, terwijl Sinang en Victoria hun vriendin bezochten, waren in de eetkamer de pastoor, Capitán Tiago en de familie van Doña Victorina bezig wat te gebruiken en onderwijl te praten. "Nu, 't spijt me wel", zeide de dokter, "'t zal Padre Dámaso ook erg spijten." "En waarheen zegt u dat ze hem overplaatsen?" vroeg Linares aan den pastoor.
"Wel, wel!" zeide de pastoor de zaal binnentredend, gevolgd door Linares en Capitán Tiago. "Ik heb goed nieuws aan u allen te vertellen. Ik heb brieven uit Manila ontvangen, die me bevestigen wat meneer Ibarra me gisteren kwam meedeelen...dus, Don Santiago, 't beletsel is vervallen."
De pastoor wierp een snellen blik naar Maria Clara, die luisterde, maar zonder de oogen op te slaan van de muziek voor haar, in weerwil van de stille kneepjes die Sinang haar toediende. Zoo drukte deze haar vreugde uit. Als ze alleen was geweest, had ze gedanst. "Padre Dámaso?" vroeg Linares.
"Ik dacht niet dat de zaak me zooveel narigheid zou bezorgen", mompelde Padre Dámaso op huilerigen toon. "Maar van twee kwaden dan maar 't minste." En zijn stem verheffende, trad hij op Linares toe, en zeide: "Kom hier, m'n jongen, laten we 's met Santiago gaan praten." Linares verbleekte, en liet zich door den geestelijke, die in gedachten verzonken voortliep, meetrekken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek