Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Cassandane, gekleed in een vioolkleurig, rijk met zilver bestikt gewaad, zat in een kostbaren leuningstoel.
De secretaire wordt geopend, en 't is met een gil van ontzetting dat Willem in den leuningstoel terugzinkt, want in het kleine spiegelglas binnen dat meubel, heeft hij het beeld weergezien van hem, die zich zoo dikwijls aan zijn geest vertoonde, het beeld van den beenigen sikkelvoerder, maar nu volmaakt gelijkende op hem den arme zelven. De naburige torenklok slaat tien.
Kom", vervolgde zij, "ik zal u met den heer Sédillo laten praten." Wij volgden juffrouw Jacinta en zagen den ouden podagrist in een leuningstoel gedoken, met een kussen onder zijn hoofd, kussens onder zijn armen en met zijn voeten op een groot donzen rustbed.
De molenaar zette zich in den leuningstoel neer, rookte zijn pijp en deed een kort dutje.
Flip zei: als we mevrouw in 'n flinken leuningstoel hadden fauteuils kent zoo'n man niet, papa! en dan 'n strop er om om den fauteuil, papa! en dan ... maar toen zei ik: met veel kussens, papa, weet u, met héél veel kussens, dan zouden we ... Eugène trad binnen. Blykbaar was hy door z'n vader op kondschap gezonden, of er iets met de oude koppige dame te bereiken zou zyn.
Maar Paul kon niet antwoorden; dof zag hij op zijn Anneke en op de oude vrouw neder, en toen hij de laatste, alsof ze dood was, in den leuningstoel zag zitten, toen schoten ook hem de oogen vol, en hokte hij eindelijk met een pijnlijke stem: "Anneke.... zeg.... z' is toch.... niet.... dood?"
Mevrouw de douairière had werkelijk op zekeren dag onverwachts nog, eene ware verrassing aan den algemeenen wensch gevolg gegeven. Zij had begrepen dat zij al die eerlijke huisvaders nu niet langer mocht laten zuchten naar hunnen rechtmatigen buit. Zij zette zich dus in haren ouden leuningstoel, en blies den adem uit haar afgesleten lichaam.
"Hoe moet ik dat verstaan?" vroeg hij en legde zijne beide armen op de leuningen van den leuningstoel en keek met den neus daarover heen, mij strak in 't gezicht: "Ik heb de zaak zoo fijn bewerkt, zoo fijn! dat een hond er om zou jammeren, wanneer daar niets van kwam, en nu wilt gij niet?" "Neen," zeg ik. "Oom, ik wil niet!
Krampachtig sloot hij de handen om de armen van zijn leuningstoel, en Adelgonde, diep bewogen met hetgeen haar vader moest lijden, gaf hem een dronk water; sloeg haar arm om zijn hals, en hem vertroostend aanziende, zeide zij zacht: "Maar die goede lieve moeder had u immers eene dochter geschonken? en die dochter heeft u immers lief?
Archivaris Lindhorst trad eindelijk in het azuurblauwe vertrek; het porphier met de gouden vaas was verdwenen en inplaats daarvan stond er een met violet fluweel belegde tafel waarop zich het aan Anselmus zoo bekende schrijfgerei bevond in het midden der kamer en een evenzoo bekleede leuningstoel stond ervoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek