United States or Greece ? Vote for the TOP Country of the Week !
De arme stadhouder moest zich met deze redeneering tevredenstellen; doch praatjes vullen geen gaatjes, en hij leed een barbaarschen honger en begon in zijn hart het geheele stadhouderschap en hem, die 't hem had opgedragen, al half naar de maan te wenschen.
In de derde fase, wanneer door Beatrice's dood het toch altijd min of meer onnatuurlijk geëxalteerde van zijn onzinnelijk verlangen is opgeheven, stijgt Dante's vereering tot een zuiver geestelijke aanbidding, welke hij wel, misleid door het medelijden der "Vrouwe aan het Venster" voorbijgaand zal kunnen verzaken, maar welke hij ten laatste "door het leed gelouterd" toch weer terugvindt in een volkomen, maar woordelooze, innerlijke aanschouwing der "uit zichzelf stralende" zalige Beatrice.
Haugtussa, 'Heuveldeern' is een bijnaam, die in het dorp aan een visionnair meisje gegeven wordt, dat zich somtijds tusschen grafheuvels ophoudt; de dichter noemt haar Veslemøy, 'het stakkertje'. Het gedicht vertelt van haar eenzaamheid, haar liefde voor een jongen man, die haar in den steek laat, van de aanvechtingen, waarmee zij te worstelen heeft, om dit leed te dragen.
Maar hij, aan wien ik denk," en zij lachte hard en bitter, "iederen dag van mijn leven trapte hij mij en het deed hem genoegen te zien, hoe ik leed. En zijn handen," zij rilde, "zijn handen waren zoo groot en zoo hard." Oom Frans boog zich voorover en legde zijn hand op het koortsheete voorhoofd der zieke. Toen wendde zij haar verwilderden blik naar hem toe. "Zeg het aan niemand," fluisterde zij.
Ze wist, dat ze met een kaartspeler was getrouwd, die geheele dagen achter elkander met haar vader in de kroeg zat, en wanneer ze aan de toekomst dacht, zag zij in de eindelooze ellende, het langzaam-aan verdwijnen van het verleden, en de onafwendbare nadering der dagen, die eens verre waren. De tranen zouden tranen volgen. Het leed zou zijn teekening in haar gelaat groeven.
Intusschen bespaarden die stortregens, die den kapitein en zijne metgezellen zooveel leed berokkenden, hun andere martelingen nog veel verschrikkelijker, de martelingen van den dorst namelijk, die eene onverdraaglijke hitte weldra zou hebben doen ontstaan.
We zien ook geen onderlingen strijd tusschen verschillende karakters, dus geen intrigue. Wel lijdzaamheid, en afwisseling van leed en vreugde, die de verhalen vult en den gelukkigen afloop in al zijn heerlijkheid genieten laat. Het gelukkig toeval hakt den Gordiaanschen knoop door die niet door de personnages zelve wordt ontward.
Doch ik moest daarover niet spreken: het is alles wellicht mijn schuld: ik had haar beter gade moeten slaan. Vergeef mij, Mijnheer! het past mij niet, u over mijn eigen leed te onderhouden." "En waarom niet?" vroeg ik, een innig medelijden met den man gevoelende: "het geeft altijd troost, zijn pijnlijke gedachten te kunnen uitstorten bij iemand, die het wel met ons meent."
Waarom zou ze dat juist tegen hem hebben gezegd, dat hij niet met zijn rug naar 't licht mocht gaan staan? Zou ze geweten hebben, hoe bitter hij onder alles, wat er gebeurd was, had geleden en nog leed en hoe donker hij de toekomst inzag? Stond hij met zijn rug naar 't licht? Maar er was immers nergens licht, waarheen hij zich ook wendde of keerde? Zijn Geertje, zijn eenig kind, ging sterven.
In het algemeene gevecht, dat hieraan voorafging, lieten vele dappere mannen het leven, onder hen ook Agravaine en Gaheris, twee der zonen van koning Lot. Vreeselijk was de smart van Heer Walewein over den dood zijner broeders en, bij hunne bloedige lijken neergeknield, zwoer hij een duren eed, dat hij zich wreken zou op Lanceloet voor het leed, dat door diens toedoen veroorzaakt was.
Woord Van De Dag