Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Hij was bezig den ontbijtboel op te ruimen, en zij keek een erg groot raam uit dat uitzag op het terras waar de reeën altijd gevoederd werden. "Jobbet," zei zij op haren meest gebiedenden toon, "Jobbet, dit Wezen moet werken voor den kost." "Houdt hem bezig," zei Lady Wondershoot. "Dáár moeten we heen met den jongenheer Caddles." "Daar moet het met de geheele Menschheid heen," zei de dominé.
Zoodra ik aan boord was, maakte ons schip zich voor het vertrek gereed, nadat wij afscheid hadden genomen van de beminnelijke kolonisten van Port-Vila, en de Lady Saint Aubyn zette koers naar Port-Havannah, de belangrijkste plaats van het eiland Vaté na Port-Vila.
Een blik op de oude letterkunde van Wales toont ons, dat de schrijvers van dat land niet zooveel aandacht aan onzen held hebben geschonken, als men zou verwachten. Weliswaar komt hij voor in den reeds genoemden "Mabinogion", maar slechts in vijf van de twaalf verhalen, welke in de vertaling van Lady Guest zijn opgenomen.
Laat het maar eens uitkomen dat dit onbeteekenende meisje uw minnares is " "Honoria, ik zeg u dat er niets van aan is. 't Is waar dat ik haar in een bezwijming mijn kamer heb uitgedragen, maar zij was daar in haar slaap gekomen." Lady Honoria lachte. "Waarlijk, Geoffrey, ik verbaas mij er over, dat ge het de moeite waard acht mij zoo'n onzin te vertellen.
Zij was getrouwd om in een ruimer sfeer te leven, waar zij, vrij kon voldoen aan de neigingen, die in haar aard lagen en door opvoeding aangekweekt waren; en van haar kant meende zij dat hij haar alleen ten huwelijk had gevraagd omdat zij de dochter van een pair was. Lady Honoria was, evenals menige andere vrouw van haar stempel, de vrucht der opvoeding van een overbeschaafde eeuw.
Zelfs ziet men na 't passeeren van de rots aan den ingang der baai bouquetten van kokospalmen, die de inlandsche dorpen voor het oog verbergen. Nauwelijks hadden wij op eenige meters afstands van het dorp het anker laten vallen, of wij zagen talrijke booten met inboorlingen op ons afkomen, luidruchtig op de Lady Saint Aubyn aanroeiend.
"Dat is zijn vrouw," zeide er een, en men maakte ruimte om haar door te laten. "Waarom blijft zij niet bij hem?" vroeg een vrouw, op hoorbaren toon. "Als het mijn man was, zou ik een uur lang bij hem gebleven zijn om hem te omhelzen." "Ja, je zoudt hem met je omhelzingen gesmoord hebben." gaf iemand haar ten antwoord. Lady Honoria liep door.
Lady Wondershoot's hand beefde, met die C. O. S. soort van emotie, die achterdochtige woede, die in alle ware aristocraten beeft, bij de gedachte dat mogelijk de lagere klassen bij slot van rekening even laag zijn als hun meerderen en en hier steekt de angel op dit gebied nog beter aan toe zijn misschien dan zij.
Daarna verflauwde het gesprek een weinig, totdat Lady Honoria het weder aan den gang bracht. "Wat hebt gij hier uit het venster een mooi uitzicht op de zee," zeide zij, met haar welluidende stem. "Ik ben blijde dat ik het gezien heb, want morgen ga ik heen, moet gij weten." Beatrice zag levendig op. "Mijn man gaat niet mee," vervolgde zij, als tot antwoord op een onuitgesproken vraag.
"'t Is een uitmuntend plan," viel Lady Honoria in, vreezende dat er misschien zwarigheden tegen geopperd zouden worden dat zij Anne in beslag had genomen; "hoe gelukkig dat ik er toevallig van sprak! Met het opzeggen van de kamers bij juffrouw Jones zullen wij geen moeite hebben, want ik weet dat zij er al iemand voor heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek