Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Gelukkig was de eb ingetreden, zoodat het voldoende was het vaartuig aan den invloed van den stroomdraad over te laten, die het in zijn natuurlijk vergaarbekken zoude voeren. Mars en Gilbert Burbank ontscheepten, na de twintig mijlen, die de Zwarte Kreek van de plantage scheidden, zoo spoedig mogelijk afgelegd te hebben, eindelijk op de pier van Camdless-Bay.
Want noch Gilbert Burbank, noch Mars zouden vernemen, de eene dat zijn zusje, de andere dat zijne wederhelft op dat schier onbekende eilandje van de Zwarte Kreek gevangen gehouden en ten nauwkeurigste bewaakt werden. Welnu, wanneer dat het geval mocht zijn, wanneer Zermah op niemand anders dan op haar eigen persoon kon rekenen, dan zou haar hare geestkracht toch niet begeven.
Na verloop van drie kwartier komen wij aan het punt, waar wij de kreek moeten oversteken. De Indiaan roept zijne vrouw, die geen antwoord geeft. Wij wachten een kwartier: niemand verschijnt. Wij beginnen ons zelven af te vragen, of men ons ook bij den neus heeft gehad en of ons vlot in veiligheid is.
Een vaartuig wachtte hem in eene kleine kreek van de Sint John, op een afstand van ongeveer eene mijl bovenstrooms gelegen. Miss Alice en hij scheepten zich daarin in, staken de rivier over en kwamen in de kleine havenkom aan, alwaar hen de familie Burbank wachtte. Het is niet moeielijk zich de ontvangst voor te stellen, die hen ten deel viel.
Die passagier was Texar. Tegen zes uren in den avond liet de Shannon drie scherpe stooten van hare stoomfluit vernemen. Hare raderen werden bijna onmiddellijk daarop gestopt, terwijl het vaartuig zich met den stroom liet mededrijven, die op dit gedeelte van de rivier volstrekt niet snel is. Het bevond zich toen dwars van de Zwarte Kreek.
Maar dan beving hem de dorst en begon hij te razen en te brullen tot de grond ervan dreunde me uitmakend voor alles wat leelijk was. Dit deed hij om me bang te maken, natuurlijk; en als hij dan dacht dat ik genoeg onder den indruk was, scharrelde hij zachtjes achteruit en trachtte de kreek te bereiken.
Hij sprong op hem toe, terwijl hij de woorden uitkreet, die hem zoo dikwijls ontvallen waren: »Texar dooden!... Texar dooden!" »Laat af, Mars," zei kapitein Howick. »Laat het aan ons over dien ellendeling recht te plegen en hem zijn verdiend loon te geven!" Daarop zich tot den Spanjaard wendende: »Gij zijt Texar, van de Zwarte Kreek?" vroeg hij. »Ik heb daarop niet te antwoorden," hernam Texar.
Hij kende thans zijne stelling, loerde dientengevolge over stuurboord en stevende op de oever-insnijding aan, die toegang tot de Zwarte Kreek verleende. Dat de Indiaan in die streek, welke zoo woest was en waartoe de toegang zoo moeielijk te vinden was, een toegang zoude zoeken, was voor Zermah boven iederen twijfel verheven.
Texar en Squambo verlieten toen het fortje, waarna de poort achter hen gesloten werd. Weinige oogenblikken later verliet de squif, door den Indiaan bestuurd, het eilandje en stevende door de sombere kronkelingen van de uitgestrekte lagune. Daar buiten gekomen, ontmoetten zij een vaartuig, dat in de monding der Zwarte Kreek, evenwel op stroom der Sint John, den Spanjaard lag te wachten.
Na iets warms gebruikt te hebben, hingen wy onze hangmatten op, en sliepen in dezelve rondom een goed vuur, waar voor ik myne papieren liet droogen. Des anderen daags morgens vervolgden wy onze reize, maar toen wy half weg gekomen waren, wierden wy tegengehouden door eenen zwaaren boom, die; om ver gevallen zynde, een dam in de kreek maakte, zoo dat het vaartuig nooit op of neder komen konde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek