Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 oktober 2025
Korenaar, wat talm je toch! haast u dan, in 's Hemels naam!" Bons, bons! klonk het op de deur. "Mijnheer, sta spoedig op!" riep de knecht. "Dames, dames! haast u, wat ik u bidden mag!" riep weldra eene andere stem, die door Ambrosine herkend werd. "Ja, wij komen!" riep Mevrouw, en deed de deur open. Torteltak nam Ambrosine bij de hand, en trok haar voort.
"Ik logeerde toen," zoo sprak zij op een langzamen toon, aan alle syllaben den vollen eisch gevende, en vooral de laatste, die op n eindigden, bijzonder drukkende, "bij eenen oom, bij wien Korenaar heel groot aan huis was; en, zoo als het dan bij jonge menschen gaat, het eene woord kwam uit het andere, en eer ik er aan dacht, waren wij geëngageerd.
"Kijk eens of je niet iets eetbaars kunt vinden." De jongen volgde zijn raad, en het duurde niet lang, voor hij een korenaar vond. Terwijl hij de korrels eruit haalde, en ze opat, begon Bataki met hem te praten. "Zie je die mooie rots daar, vlak in 't zuiden?" vroeg hij. "Ja, die zie ik altijd door," zei de jongen. "Die heet de Sonrots," ging de raaf voort.
En nu zich in rookwolken hullende, bereidde hij zich, als een gehoorzaam gemaal, die 18 jaren ouder is dan zijne dierbare wederhelft, om, terwijl deze sprak, aan te hooren, of ten minste te zwijgen. Mama Korenaar deelde nu, in vele bijzonderheden tredende, aan onzen jongen vriend mede, hoe zij, 20 jaren oud zijnde, haren tegenwoordigen echtgenoot had leeren kennen.
Mama volgde, met pakjes beladen, nog roepende: "Korenaar, kom dan toch! maar vergeet je horologie niet." Zonder hulp van veiligheidskoorden want de trap stond nog zoo pal, alsof er in het geheel geen brand in de buurt was kwamen al de reizigers beneden, en snelden de voordeur uit, om te zien, op welke hoogte de zaken stonden.
Wel! wel! durft ge nog zoo laat op 't pad, Pad! De Pad nam geen notitie van de scherts. Aardigheden op zijn naam verveelden hem al lang. Bedaard legde hij een volle korenaar, netjes in een droog blad gewikkeld, bij den ingang neer en klom behendig over den rug van het konijntje in het hol. 'Mogen wij binnengaan? zeide Johannes, die erg nieuwsgierig was. 'Ik zal ook wat geven.
Men offerde aan Dem. runderen, zwijnen, vruchten en honig; de korenaar, de papaver, alle vruchtboomen, de pijnboom en de olm zijn aan haar gewijd. Hare afbeeldingen gelijken veel op die van Hera, echter heeft haar gelaat eene zachtere, minder strenge uitdrukking; gewoonlijk heeft zij een krans van korenaren om het hoofd en een korf met vruchten of de mystische fakkel in de handen.
Toen zij in het logement waren teruggekeerd, sprak Mevrouw Korenaar van vroeg naar bed gaan; maar Torteltak zag haar zoo treurig aan, en Ambrosine slaakte bij die gelegenheid zulk een diepen zucht, dat Mama vermurwd werd.
Mevrouw Korenaar raadde Mijnheer, om er te Nijmegen eerst naar te onderzoeken. De bejaarde Majoor bracht zijne collecte aan de oude vrouw; en daar hij steeds voortging, om haar op eene verstandige wijze te troosten en zooveel mogelijk hoop voor haren Pieter te geven, was de vrouw, toen zij te Nijmegen aankwam, weêr een weinig opgebeurd.
Mevrouw was wakker geworden, had eene ongewone drukte gehoord, en gemeend een brandlucht te bemerken. Ontsteld stond zij op, trok haren echtgenoot bij een arm het bed uit, en naderde met hem het venster. Daar zagen zij de vlammen, die het naaste huis verteerden. "Hemel, Korenaar! wat zijn wij in gevaar!" riep zij wanhopig: "dat komt ook van die Kleefsche reizen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek