Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Bij de rots gekomen nam mijn oom het kompas, legde het waterpas, en zag naar de naald, die na eenige slingeringen een vasten stand aannam onder den invloed der magneetkracht. Mijn oom beschouwde haar, wreef zich toen de oogen uit en zag nog eens. Eindelijk wendde hij zich geheel ontsteld tot mij. "Wat is er gaande?" vraagde ik. Hij wenkte mij om het werktuig te onderzoeken.
"Dat zal merkwaardig zijn, oom! maar zullen uwe waarnemingen een voldoenden graad van nauwkeurigheid hebben?" "Ja! ik heb de hoeken en hellingen zorgvuldig opgeteekend; ik ben zeker, dat ik mij niet zal bedriegen. Eerst wil ik zien, waar wij zijn. Neem het kompas en zie, welke streek het wijst. Ik zag op het werktuig, en na een nauwlettend onderzoek antwoordde ik: "Oost-ten-zuiden."
Tom was bijna dadelijk uit zijn diepe sluimering ontwaakt. Zijn oogen wendden zich terstond naar het kompas... en hij geloofde, hij moest wel gelooven dat de Pelgrim de goede richting niet had. Hij draaide dus het roer, teneinde den steven weder naar het oosten te richten.... Hij dacht het althans.
Ik kan er niet precies over oordeelen of hij gelijk heeft maar ik schrijf het toch op, omdat hij het zegt; dat doen meer critikussen als ze 't oordeel van iemand hooren die bekend staat als een kenner, beweert Maeceen. Er zijn er zelfs, zegt hij, die in 't geheel geen eigen oordeel hebben en altijd op 't kompas van een ander zeilen. Waarom zou ik 't dan niet doen?
Ik heb bepaald, dat op het oogenblik van ons vertrek, als wij in de boot zullen stappen, wij onze laatste flesch champagne zullen ledigen en de rivier doopen. De flesch wordt tusschen twee steenen op den grond gelegd, in afwachting van het plechtige oogenblik. Ik doe eene laatste waarneming met het kompas, en stoot bij ongeluk met den voet tegen de flesch.
Wanneer het kompas bekend is geworden, is bij geene mogelijkheid te bepalen, want het mannetje, dat de Tataren en Chineezen op hunne tochten in de woestijnen gebruikten, eeuwen vóór een zekere Flavio Gioia, van het Italiaansche stadje Amalfi, leefde, was toch ook een soort van kompas. Het was eene magnetische pop op een' wagen geplaatst, welke pop steeds met de eene hand het zuiden aanwees.
Zijn wijzer, op den dag door het daglicht verlicht en des nachts door twee ter zijde geplaatste lampen, wees ieder oogenblik aan welke richting het schip volgde. Het andere kompas was een omgekeerde magneetnaald, bevestigd aan een dekbalk in de kajuit die vroeger door kapitein Hull bewoond werd.
"Maar waar zijn wij, oom? want ik heb u deze vraag nog niet gedaan, waarop uwe werktuigen u het antwoord moeten geven." "In een waterpasse richting driehonderd vijftig uur gaans van IJsland." "Zoo ver?" "Ik ben zeker, dat ik mij geen vijf honderd vadem bedrieg." "En wijst het kompas nog altijd zuidoost?"
XLI. De mijn gesprongen. De ontploffing Snelle vaart van het vlot. De woede van den stortvloed Onverwachte overstrooming. XLII. De nauwe put. Geen voedsel meer. Levend verbranden. De laatste maaltijd. Een gloeiende dampkring. XLIII. Miswijzend kompas. Ontploffingen. Een uitbarsting. Zwavelvlammen. Het vlot blijft liggen. Op nieuw opgestuwd. XLIV. Op aarde terug. In Azië? De tegenvoeters.
Men begrijpt, dat onder de bestaande omstandigheden de naald werkeloos was. Trouwens, op den afstand dien het projectiel van de Aarde had, kon de magnetische pool geen merkbare werking uitoefenen op het kompas. Maar als deze kompassen eenmaal op de Maan waren overgebracht, zouden zij misschien merkwaardige verschijnselen vertoonen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek