United States or Belgium ? Vote for the TOP Country of the Week !
Overdekt van zweet en nog altijd voortworstelende, voelden wij ons door woede aangegrepen; wij vochten met de rivier als met een levend wezen, haar pogende te overwinnen, te kwetsen, te dooden. Zij knelde ons tusschen hare reuzenarmen vast, en onze stokken werden, in onze handen, tot wapenen, die wij haar op hartstochtelijke wijze in de volle borst stietten.
Geloof je, dat je oude moeder van je houdt? Hij knikte van ja en knelde haar in zijn armen. Het viel haar eensklaps op, hoe hij thans, meer dan Henk, op het portret van haar man geleek, dat levensgroot aan den wand hing. En die treffende gelijkenis, met de smart, die hij voelde, maakte dat zij hem in dit oogenblik, nu hij tegen haar bleef leunen, zóo lief kreeg, als zij Henk nooit lief gehad had.
Daar stond zij nu, haar eene hand aan de tafel geleund; haar rechtervoet durfde zij niet vast neêrzetten op de vloer, scheen 't, als knelde het schoentje haar, ten minste zij wiebelde er zoo wat meê heen en weêr. Daar stond zij nu, van licht-blauw satijn en witte kant omwikkeld, in het kostuum, dat overeenkwam met de kleuren van de kamer, meesteresse in haar eigen buis.
Hij tort verder zonder opkijken, en, vóor de drempel, als Goedele het linnenwinkeltje ingaan wou, vatte hij hare hand. Hij deed haar zeer, hij knelde hare vingeren in de zijne, en zijn gelaat kwam naderbij. Hij fluisterde: Gij weet niet? Zijn asem taakte haren hals en deed haar rillen in al heure leden. Niet? Ze bad dat hij haar los zou laten.
Toen Paul, de edele, dit zag, greep hij haar vast, Hij knelde haar kleine, mooie hand en vloekte haar: "Dat Gods vloek op u ruste, zuster! Gij hebt mijn lievelingspaard vermoord; Uw hand vermoordde ook mijn edele valk; Maar gij hadt de hulpelooze zuigeling moeten sparen."
Hij greep haar met zijn beide knuisten om de keel, duwde, trok en wrong tot zij weer onder lag; en toen liet hij zijn rechterhand los terwijl hij met de linker knelde en worgde, sloeg en beukte hij nu met de gebalde vuist in haar gezicht, zoo hard en zoo snel als hij kon. Zij slaakte korte kreten, als een rauw en heesch gebrul, tusschen de steeds woester neerbeukende bonzen.
"Ja; die ouwe schoene knelde me zoo, en toe jij d'r strakkies effe nie bij was, heb 'k ze op 't haardje gesmete ... 't Dee' me goed, omdat ze me zooveel pijn gedaan hebbe ... èn ze benne van 'n domenee!... Mot je mijn standpunt as atheïst goed verstaan ..." "En waar loop je nou op?" "As we strak klaar zijn, krijg 'k 'n paar wije van jou ... halfslete kunstenaarsschoene.
Woord Van De Dag